Job 27

Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:

Тогава Йов продължи беседата си и каза:

Så sant Gud lever, som har tatt min rett fra mig, den Allmektige, som har voldt mig bitter sorg

Жив е Бог, който е отнел правото ми, и Всемогъщият, който е огорчил душата ми —

- for ennu er hele mitt livspust i mig og den Allmektiges ånde i min nese - :

докато дишането ми е в мен и Божият дъх — в ноздрите ми,

Mine leber taler ikke urett, og min tunge taler ikke svik.

устните ми не ще говорят неправда и езикът ми не ще произнесе измама!

Det være langt fra mig å gi eder rett! Inntil jeg opgir ånden, lar jeg ikke min brødefrihet tas fra mig.

Далеч от мен да кажа, че сте прави! Докато умра, от себе си не ще отхвърля непорочността си.

Jeg holder fast på min rettferdighet og slipper den ikke; mitt hjerte laster mig ikke for nogen av mine dager.

Държа здраво правдата си и няма да я пусна. Сърцето ми няма да ме упрекне, докато съм жив.

La min fiende stå der som en ugudelig, og min motstander som en urettferdig!

Врагът ми нека бъде като безбожния и който се надига против мен — като беззаконния.

For hvad håp har den gudløse, når Gud avskjærer hans liv, når han tar hans sjel fra ham?

Защото каква е надеждата на лицемера, ако Бог отсече и изиска душата му?

Hører vel Gud hans skrik når trengsel kommer over ham?

Бог ще чуе ли вика му, щом го сполети беда?

Eller kan han glede sig i den Allmektige, kan han påkalle Gud til enhver tid?

Той ще се наслаждава ли във Всемогъщия? Ще призовава ли Бога по всяко време?

Jeg vil lære eder om Guds hånd; jeg vil ikke dølge hvad den Allmektige har i sinne.

Аз ще ви наставя за Божията сила, няма да скрия това, което е у Всемогъщия.

I har jo alle selv sett det; hvorfor fører I da så tom en tale?

Ето, всички вие сте видели — защо тогава бъбрите такива суети?

Dette er det ugudelige menneskes lodd hos Gud og den arv som voldsmennene får av den Allmektige:

Това е от Бога делът на безбожния и наследството, което насилниците получават от Всемогъщия.

Får han mange barn, så er de hjemfalt til sverdet; hans ætlinger får ikke brød å mette sig med.

Ако синовете му се умножават, за меча са и издънките му няма да се наситят с хляб.

De av dem som slipper unda, legges i graven ved pest, og enkene holder ikke sørgefest over dem.

Останалите от него смъртта ще свали в гроба и вдовиците му няма да ги оплачат.

Når han dynger op sølv som støv og samler sig klær som lere,

Макар да трупа сребро като пръст и да приготвя дрехи като кал,

så blir det de rettferdige som klær sig med det han har samlet, og sølvet skal de skyldfrie dele.

приготвя ги, но праведният ще ги носи и невинни ще си разделят среброто.

Som møllet har han bygget sitt hus og som den hytte en markvokter lager sig.

Построява къщата си като молец или като колиба, направена от пазач.

Rik legger han sig, og intet er tatt bort; han slår sine øine op, og det er der ikke.

Богатият ляга и няма да се прибере; отваря очите си и го няма.

Som en vannflom innhenter redsler ham, om natten fører en storm ham bort.

Ужаси го обземат като води, вихрушка го отвлича през нощта.

Østenvinden løfter ham op, så han farer avsted, og den blåser ham bort fra hans sted.

Източният вятър го отнася и той си отива, изтръгва го от мястото му.

Gud skyter sine piler mot ham og sparer ham ikke; for hans hånd flyr han i hast.

Хвърля камъни срещу него без пощада, той бяга отчаяно от ръката Му.

Folk klapper i hendene og håner ham og piper ham bort fra hans sted.

Ще пляскат с ръце след него и ще му подсвирнат от мястото му.