Job 8

Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:

فَأَجَابَ بِلْدَدُ الشُّوحِيُّ وَقَالَ:

Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?

«إِلَى مَتَى تَقُولُ هذَا، وَتَكُونُ أَقْوَالُ فِيكَ رِيحًا شَدِيدَةً؟

Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?

هَلِ اللهُ يُعَوِّجُ الْقَضَاءَ، أَوِ الْقَدِيرُ يَعْكِسُ الْحَقَّ؟

Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.

إِذْ أَخْطَأَ إِلَيْهِ بَنُوكَ، دَفَعَهُمْ إِلَى يَدِ مَعْصِيَتِهِمْ.

Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,

فَإِنْ بَكَّرْتَ أَنْتَ إِلَى اللهِ وَتَضَرَّعْتَ إِلَى الْقَدِيرِ،

hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,

إِنْ كُنْتَ أَنْتَ زَكِيًّا مُسْتَقِيمًا، فَإِنَّهُ الآنَ يَتَنَبَّهُ لَكَ وَيُسْلِمُ مَسْكَنَ بِرِّكَ.

og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.

وَإِنْ تَكُنْ أُولاَكَ صَغِيرَةً فَآخِرَتُكَ تَكْثُرُ جِدًّا.

For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut

«اِسْأَلِ الْقُرُونَ الأُولَى وَتَأَكَّدْ مَبَاحِثَ آبَائِهِمْ،

- for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -

لأَنَّنَا نَحْنُ مِنْ أَمْسٍ وَلاَ نَعْلَمُ، لأَنَّ أَيَّامَنَا عَلَى الأَرْضِ ظِلٌّ.

de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.

فَهَلاَّ يُعْلِمُونَكَ؟ يَقُولُونَ لَكَ، وَمِنْ قُلُوبِهِمْ يُخْرِجُونَ أَقْوَالاً قَائِلِينَ:

Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?

هَلْ يَنْمُي الْبَرْدِيُّ فِي غَيْرِ الْغَمِقَةِ، أَوْ تَنْبُتُ الْحَلْفَاءُ بِلاَ مَاءٍ؟

Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.

وَهُوَ بَعْدُ فِي نَضَارَتِهِ لَمْ يُقْطَعْ، يَيْبَسُ قَبْلَ كُلِّ الْعُشْبِ.

Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;

هكَذَا سُبُلُ كُلِّ النَّاسِينَ اللهَ، وَرَجَاءُ الْفَاجِرِ يَخِيبُ،

hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.

فَيَنْقَطِعُ اعْتِمَادُهُ، وَمُتَّكَلُهُ بَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ!

Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.

يَسْتَنِدُ إِلَى بَيْتِهِ فَلاَ يَثْبُتُ. يَتَمَسَّكُ بِهِ فَلاَ يَقُومُ.

Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;

هُوَ رَطْبٌ تُجَاهَ الشَّمْسِ وَعَلَى جَنَّتِهِ تَنْبُتُ خَرَاعِيبُبهُ.

om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.

وَأُصُولُهُ مُشْتَبِكَةٌ فِي الرُّجْمَةِ، فَتَرَى مَحَلَّ الْحِجَارَةِ.

Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.

إِنِ اقْتَلَعَهُ مِنْ مَكَانِهِ، يَجْحَدُهُ قَائِلاً: مَا رَأَيْتُكَ!

Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.

هذَا هُوَ فَرَحُ طَرِيقِهِ، وَمِنَ التُّرَابِ يَنْبُتُ آخَرُ.

Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.

«هُوَذَا اللهُ لاَ يَرْفُضُ الْكَامِلَ، وَلاَ يَأْخُذُ بِيَدِ فَاعِلِي الشَّرِّ.

Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.

عِنْدَمَا يَمْلأُ فَاكَ ضِحْكًا، وَشَفَتَيْكَ هُتَافًا،

De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.

يَلْبِسُ مُبْغِضُوكَ خَزْيًا، أَمَّا خَيْمَةُ الأَشْرَارِ فَلاَ تَكُونُ».