Job 37

Na konei ano wiri ana toku ngakau, maunu atu ana i tona wahi.

super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo

Ata whakarangona tona reo e papa ana, te pakutanga hoki e puta mai ana i tona mangai.

audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem

E whakatikaia atu ana e ia ki nga wahi katoa i raro i te rangi, ko tona uira hoki ki nga pito o te whenua.

subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae

I muri iho ko te reo e hamama ana; papa ana te whatitiri o te reo o tona nui; e kore ano era a tauhikuhiku ina rangona tona reo.

post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius

Ko ta te Atua whatitiri he reo whakamiharo; nui atu ana mahi, e kore hoki e mohiotia.

tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia

E ki ana hoki ia ki te hukarere, Hei runga koe i te whenua; ki te ua punehunehu ano hoki, raua ko te ua ta o tona kaha;

qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae

Hiritia ake e ia te ringa o nga tangata katoa; kia mohio ai nga tangata katoa nana nei i hanga ki tana mahi.

qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua

Haere ana nga kirehe ki nga piringa, noho ana i o ratou nohoanga.

ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur

Puta mai ana te tupuhi i te whare o te tonga: te matao hoki i te hauraro.

ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus

Na te manawa o te Atua i homai te huka: a kuiti iho te whanuitanga o nga wai.

flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae

Ae ra, e utaina ana e ia te kapua matotoru ki te houku; tohatohaina ana e ia te kohu o tana uira:

frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum

E whakakopikopikoa ana ano a tawhio noa, he mea hoki na ona whakaaro: hei mea i nga mea katoa e whakahaua atu ana e ia ki te mata o te ao:

quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum

E whakaputaina ana e ia hei whiu, hei mea ranei mo tona whenua, hei atawhai ranei.

sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri

Kia whai taringa mai ki tenei, e Hopa: tu marie, ka whakaaro ki nga mea whakamiharo a te Atua.

ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei

E mohio ana ranei koe ki ta te Atua whakahautanga ki a ratou i tana, i puta ai te marama o tana kapua?

numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius

E mohio ana ranei koe ki nga paunatanga o nga kapua, ki nga mahi whakamiharo a te tino o te matauranga?

numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias

Ki ou kakahu nei ka mahana, ina whakamarietia e ia te whenua ki te hau tonga?

nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro

Ka taea ranei e koe te whakatakoto ngatahi me ia te rangi hei papatupu, ano he whakaata whakarewa?

tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt

Whakaaturia mai ki a matou ta matou e korero ai ki a ia; e kore hoki e tika i te pouri ta matou whakatakoto o te korero.

ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris

E korerotia ranei ki a ia kei te mea ahau ki te korero? Kia hiahia ranei te tangata kia horomia ia?

quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur

Na inaianei e kore nga tangata e kite ana i te marama e wheriko mai nei i te rangi: otiia ka tika atu te hau, ka whakawateatia ratou.

at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas

E ahu mai ana i te hauraro te aho ano he koura; kei te Atua te kororia whakawehi.

ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio

Ko te Kaha Rawa, e kore ia e taea te whakataki e tatou; hira rawa tona kaha; a e kore ia e tukino i tana whakarite whakawa, i te nui o te tika.

digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest

Koia ka wehi nga tangata i a ia: e kore ia e whai whakaaro ki te hunga ngakau mohio.

ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes