Job 8

Na ka whakautu a Pirirara Huhi, ka mea,

Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

Kia pehea ake te roa o tau korero i enei mea? Kia pehea ake te roa o nga kupu a tou mangai e rite ai ki te hau kaha?

“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.

E whakaparori ke ranei te Atua i te whakawa? E whakaparori ke ranei te Kaha Rawa i te tika?

Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

Ki te mea i hara au tamariki ki a ia, a kua maka atu ratou e ia hei utu mo to ratou he;

Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.

Ki te rapu wawe koe i to Atua, a ka inoi ki te Kaha Rawa;

Ama sen gayretle Tanrı’yı arar, Her Şeye Gücü Yeten’e yalvarırsan,

Ki te mea he ma koe, he tika, ina, ka ara ake ia ki a koe aianei, ka manaakitia ano e ia te nohoanga o tou tika.

Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

Ahakoa i iti tou timatanga, e nui noa atu tou whakamutunga.

Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.

Tena ra, ui atu ki to mua whakatupuranga; anga atu hoki ki te mea kua rapua e o ratou matua.

“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

Nonanahi nei hoki tatou, kahore hoki e mohio; he atarangi nei hoki o tatou ra i runga i te whenua;

Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

E kore ranei ratou e whakaako i a koe, e korero ki a koe, e puaki mai ranei he kupu i o ratou ngakau?

Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

E tupu ranei te wiwi i te mea kahore he repo? E nui ranei te raupo ki te kahore he wai?

“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?

I te mea he kaiota tonu, a kihai i tapahia, kua maroke i mua ake i nga otaota katoa.

Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.

Ka pera ano nga ara o te hunga katoa e wareware ana ki te Atua, a ka riro ki te kore ta te tangata whakaponokore i tumanako ai.

Tanrı’yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

Ka motuhia atu tana i whakamanawa atu ai, ko te whare hoki o te pungawerewere hei tumanakohanga mona.

Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

Ka okioki atu ia ki tona whare; heoi e kore e tu: u tonu tana pupuri atu, otiia e kore e mau.

Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

E matomato ana i te mea kahore nei te ra, a e wana ana ona peka i tana kari.

Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;

Kapi tonu te puranga i ona pakiaka, e kitea ana e ia te wahi kamaka.

Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.

Ki te whakamotitia iho ia i tona wahi, ka whakakahore taua wahi ki a ia, ka mea, Kahore ahau i kite i a koe.

Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.

Nana, ko te hari tenei o tona ara, a ka tupu ake etahi atu i roto i te puehu.

İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.

Nana, e kore te Atua e whakakahore ki te tangata tika, e kore ano e puritia e ia te ringa o nga tangata kino.

“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

Tera ano tou mangaika whakakiia e ia ki te kata, ou ngutu ki te hamama.

O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

He whakama te kakahu mo te hunga e kino ana ki a koe, a ka kahore noa iho te tapenakara o te hunga kino.

Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”