Job 39

E mohiotia ana ranei e koe te wa e whanau ai nga koati mohoao o te kamaka? E kitea putia ana ranei e koe te wa e whakamamae ai nga hata?

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

E taua ano ranei e koe nga marama e rite ana i a ratou? E mohio ana ranei koe ki te wa e whanau ai ratou?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

Tuohu ana ratou, kua puta mai a ratou kuao, akiritia mai ana e ratou o ratou mea whakapouri.

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

E pai ana te ahua o a ratou kuao, e tupu ana i te parae; ka haere atu ratou, a kahore e hoki mai ano.

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

Na wai i tuku te kaihe mohoao kia haere noa atu; nga here o te kaihe mohoao, na wai i wewete?

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

Ko te whare i whakaritea nei e ahau mona, ko te koraha: ko ona nohoanga ko te wahi titiohea.

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

Whakahaweatia iho e ia te ngangau o te pa; e kore ia e rongo ki te reo o te kaiakiaki.

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

Ko tona wahi kai kei te tuahiwi o nga maunga, e rapua ana e ia nga mea matomato katoa.

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

E pai ranei te unikanga kia mahi ki a koe? Kei tau takotoranga kai ranei he moenga mona?

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

E herea ranei e koe te unikanga ki tona taura i te awa parautanga? E rakarakatia ranei e ia nga raorao me tana whai ano i a koe?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

E whakawhirinaki atu ranei koe ki a ia, no te mea e nui ana tona kaha? E whakarerea atu ranei e koe tau mahi mana?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

E whakapono atu ranei koe mana au hua e whakahoki mai; mana e kohikohi mai ki tau patunga witi?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

E whakamanamana ana te parirau o te otereti; otira he atawhai ano ranei ta ona hou, ta ona raukura?

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

E whakarerea ana e ia ona hua ki te whenua, whakamahanatia iho e ia ki te puehu,

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

Wareware ake ia tera pea e pepe i te waewae, e takahia ranei e te kirehe o te parae.

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

He mea pakeke ia ki ana pi me te mea ehara i a ia: ahakoa ka maumauria tana mahi, kahore ona manawapa;

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

No te mea i whakakahoretia e te Atua he ngakau mahara mona, kihai hoki i homai he whakaaro ki a ia.

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

I te wa e maranga ai ia ki runga, whakahaweatia iho e ia te hoiho raua ko tona kaieke.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

Nau ranei i hoatu tona kaha ki tae hoiho? Nau ranei tona kaki i whakakakahu ki te huruhuru?

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

Nau ranei ia i mea kia pekepeke, kia pera me te mawhitiwhiti? He hanga whakawehi te kororia o tona whewhengu.

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

E hukari ana ia ia te raorao, me te koa ano ki tona kaha: tika tonu ia ki te hunga mau patu.

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

Whakahawea ana ia ki te wehi, kahore ona mataku; e kore ano ia e nunumi mai i te hoari.

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

Papa ana te papa pere ki tona taha, te tao e rarapa ana, me te timata.

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

E horomia ana e ia te whenua, me te ngangau me te riri; kahore ia i te whakapono ko te reo tera o te tetere.

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

Ka tangi ana te tetere ka mea ia, Ha, ha! I tawhiti ano ka hongia e ia te pakanga, te whatitiri o nga rangatira, me te hamama.

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

He mohio nou i rere ai te kahu, i roha ai i ona parirau, i anga ai whaka te tonga?

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

Nau te kupu i kake ai te ekara? i hanga ai e ia tana ohanga ki te wahi tiketike?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

Noho ana ia i runga i te kamaka, kei reira tona kainga, kei te kamaka keokeo, kei te pa kaha.

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

A rapua ana e ia he kai i reira; e kite atu ana ona kanohi i tawhiti.

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

Horomititia ake ana hoki nga toto e ana pi; a ko te wahi i nga tupapaku,, kei reira ano ia.

[] Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”