Job 37

Na konei ano wiri ana toku ngakau, maunu atu ana i tona wahi.

 Ja, vid sådant förskräckes mitt hjärta,  bävande spritter det upp.

Ata whakarangona tona reo e papa ana, te pakutanga hoki e puta mai ana i tona mangai.

 Hören, hören huru hans röst ljuder vred,  hören dånet som går ut ur hans mun.

E whakatikaia atu ana e ia ki nga wahi katoa i raro i te rangi, ko tona uira hoki ki nga pito o te whenua.

 Han sänder det åstad, så långt himmelen når,  och sina ljungeldar bort till jordens ändar.

I muri iho ko te reo e hamama ana; papa ana te whatitiri o te reo o tona nui; e kore ano era a tauhikuhiku ina rangona tona reo.

 Efteråt ryter så dånet,  när han dundrar med sin väldiga röst;  och på ljungeldarna spar han ej,  då hans röst låter höra sig.

Ko ta te Atua whatitiri he reo whakamiharo; nui atu ana mahi, e kore hoki e mohiotia.

 Ja, underbart dundrar Gud med sin röst,  stora ting gör han, utöver vad vi förstå.

E ki ana hoki ia ki te hukarere, Hei runga koe i te whenua; ki te ua punehunehu ano hoki, raua ko te ua ta o tona kaha;

 Se, åt snön giver han bud: »Fall ned till jorden»,  så ock åt regnskuren, åt sitt regnflödes mäktiga skur.

Hiritia ake e ia te ringa o nga tangata katoa; kia mohio ai nga tangata katoa nana nei i hanga ki tana mahi.

 Därmed fjättrar han alla människors händer,  så att envar som han har skapat kan lära därav.

Haere ana nga kirehe ki nga piringa, noho ana i o ratou nohoanga.

 Då draga sig vilddjuren in i sina gömslen,  och i sina kulor lägga de sig till ro.

Puta mai ana te tupuhi i te whare o te tonga: te matao hoki i te hauraro.

 Från Stjärngemaket kommer då storm  och köld genom nordanhimmelens stjärnor;

Na te manawa o te Atua i homai te huka: a kuiti iho te whanuitanga o nga wai.

 med sin andedräkt sänder Gud frost,  och de vida vattnen betvingas.

Ae ra, e utaina ana e ia te kapua matotoru ki te houku; tohatohaina ana e ia te kohu o tana uira:

 Skyarna lastar han ock med väta  och sprider omkring sina ljungeldsmoln.

E whakakopikopikoa ana ano a tawhio noa, he mea hoki na ona whakaaro: hei mea i nga mea katoa e whakahaua atu ana e ia ki te mata o te ao:

 De måste sväva än hit, än dit,  alltefter hans rådslut och de uppdrag de få,  vadhelst han ålägger dem på jordens krets.

E whakaputaina ana e ia hei whiu, hei mea ranei mo tona whenua, hei atawhai ranei.

 Än är det som tuktoris, än med hjälp åt hans jord,  än är det med nåd som han låter dem komma.

Kia whai taringa mai ki tenei, e Hopa: tu marie, ka whakaaro ki nga mea whakamiharo a te Atua.

 Lyssna då härtill, du Job;  stanna och betänk Guds under.

E mohio ana ranei koe ki ta te Atua whakahautanga ki a ratou i tana, i puta ai te marama o tana kapua?

 Förstår du på vad sätt Gud styr deras gång  och låter ljungeldarna lysa fram ur sina moln?

E mohio ana ranei koe ki nga paunatanga o nga kapua, ki nga mahi whakamiharo a te tino o te matauranga?

 Förstår du lagen för skyarnas jämvikt,  den Allvises underbara verk?

Ki ou kakahu nei ka mahana, ina whakamarietia e ia te whenua ki te hau tonga?

 Förstår du huru kläderna bliva dig så heta,  när han låter jorden domna under sunnanvinden?

Ka taea ranei e koe te whakatakoto ngatahi me ia te rangi hei papatupu, ano he whakaata whakarewa?

 Kan du välva molnhimmelen så som han,  så fast som en spegel av gjuten metall?

Whakaaturia mai ki a matou ta matou e korero ai ki a ia; e kore hoki e tika i te pouri ta matou whakatakoto o te korero.

 Lär oss då vad vi skola säga till honom;  för vårt mörkers skull hava vi intet att lägga fram.

E korerotia ranei ki a ia kei te mea ahau ki te korero? Kia hiahia ranei te tangata kia horomia ia?

 Ej må det bebådas honom att jag vill tala.  Månne någon begär sitt eget fördärv?

Na inaianei e kore nga tangata e kite ana i te marama e wheriko mai nei i te rangi: otiia ka tika atu te hau, ka whakawateatia ratou.

 Men synes icke redan skenet?  Strålande visar han sig ju mellan skyarna,  där vinden har gått fram och sopat dem undan.

E ahu mai ana i te hauraro te aho ano he koura; kei te Atua te kororia whakawehi.

 I guldglans kommer han från norden.  Ja, Gud är höljd i fruktansvärt majestät;

Ko te Kaha Rawa, e kore ia e taea te whakataki e tatou; hira rawa tona kaha; a e kore ia e tukino i tana whakarite whakawa, i te nui o te tika.

 den Allsmäktige kunna vi icke fatta,  honom som är så stor i kraft,  honom som ej kränker rätten, ej strängaste rättfärdighet.

Koia ka wehi nga tangata i a ia: e kore ia e whai whakaaro ki te hunga ngakau mohio.

 Fördenskull frukta människorna honom;  men de självkloka -- dem alla aktar han ej på.