Proverbs 9

Kua oti i te whakaaro nui tetahi whare mona te hanga, e whitu nga pou kua oti te tarai e ia:
LA sabiduría edificó su casa, Labró sus siete columnas;
Kua oti ana kararehe te patu e ia; whakananu rawa tana waina; kua oti ano tana tepu te whakapai.
Mató sus víctimas, templó su vino, Y puso su mesa.
Kua unga e ia ana kotiro, e karanga ana ia i runga i nga wahi tiketike rawa o te pa.
Envió sus criadas; Sobre lo más alto de la ciudad clamó:
Ki te mea he kuware tetahi, me peka mai ia ki konei: ko te tangata maharakore, ko tana kupu tenei ki a ia,
Cualquiera simple, venga acá. Á los faltos de cordura dijo:
Haere mai, kainga taku taro, inumia hoki te waina kua oti nei te whakananu e ahau.
Venid, comed mi pan, Y bebed del vino que yo he templado.
Kati ra, e te hunga kuware, kia ora ai koutou; haere hoki i te ara o te matauranga.
Dejad las simplezas, y vivid; Y andad por el camino de la inteligencia.
Ko ia e papaki ana i te tangata whakahihi, ka whakama; a ko ia e riri ana i te tangata kino, ka piri mai he he ki a ia.
El que corrige al escarnecedor, afrenta se acarrea: El que reprende al impío, se atrae mancha.
Kaua e riria te tangata whakahi, kei kino ia ki a koe: riria ko te tangata whakaaro nui, a ka aroha ia ki a koe.
No reprendas al escarnecedor, porque no te aborrezca: Corrige al sabio, y te amará.
Hoatu te mohio ki te tangata whakaaro nui, a ka neke ake ona whakaaro; whakaakona te tangata tika, a ka nui ake tona mohio.
Da al sabio, y será más sabio: Enseña al justo, y acrecerá su saber.
Ko te timatanga o te whakaaro nui ko te wehi ki a Ihowa; ko te matauranga, ko te mohio ki te Mea Tapu.
El temor de JEHOVÁ es el principio de la sabiduría; Y la ciencia de los santos es inteligencia.
Maku hoki ka maha ai ou ra, maku ka neke ake ai nga tau e ora ai koe.
Porque por mí se aumentarán tus días, Y años de vida se te añadirán.
Ki te nui ou whakaaro, mou ano ou whakaaro nui; ki te whakahi koe, mau anake tau pikaunga.
Si fueres sabio, para ti lo serás: Mas si fueres escarnecedor, pagarás tú solo.
Ko te wahine wairangi, he mangai nui ia; he kuware ia, kahore ona mohio ki te aha, ki te aha.
La mujer loca es alborotadora; Es simple é ignorante.
Noho ana ia i te kuwaha o tona whare i runga i te nohoanga i nga wahi tiketike o te pa;
Siéntase en una silla á la puerta de su casa, En lo alto de la ciudad,
Kia karanga atu ai ia ki nga tangata e haere ana i te ara, e maro tonu ana o ratou huarahi,
Para llamar á los que pasan por el camino, Que van por sus caminos derechos.
Ko te kuware, peka mai ki konei; tena ko te tangata whakaarokore, ko tana kupu tenei ki a ia,
Cualquiera simple, dice, venga acá. Á los faltos de cordura dijo:
He reka te wai tahae, a he ahuareka te taro kai huna.
Las aguas hurtadas son dulces, Y el pan comido en oculto es suave.
Te mohio ia kei reira nga tupapaku; kei te reinga riro ana i karanga ai.
Y no saben que allí están los muertos; Que sus convidados están en los profundos de la sepultura.