Job 9

Na ka whakahoki a Hopa, ka mea,
Y RESPONDIÓ Job, y dijo:
E mohiotia ana ano tenei e ahau; engari ma te aha ka tika ai te tangata ki te Atua?
Ciertamente yo conozco que es así: ¿Y cómo se justificará el hombre con Dios?
Ki te pai ia ki te totohe ki a ia, kahore he kupu kotahi o roto i te mano e taea e ia te whakahoki ki a ia.
Si quisiere contender con él, No le podrá responder á una cosa de mil.
He ngakau mohio ia, he pakari tona kaha: ko wai e whakauaua ki a ia, a e whiwhi i te pai?
Él es sabio de corazón, y poderoso en fortaleza, ¿Quién se endureció contra él, y quedó en paz?
E nekehia ana e ia nga maunga, te mohio ratou; hurihia ake e ia i a ia e riri ana.
Que arranca los montes con su furor, Y no conocen quién los trastornó:
E whakangaueuetia ana e ia te whenua, e nekehia atu ana i tona wahi, wiri ana ona pou.
Que remueve la tierra de su lugar, Y hace temblar sus columnas:
E korero nei ki te ra, a kore ake e whiti; hiritia putia iho e ia nga whetu.
Que manda al sol, y no sale; Y sella las estrellas:
Ko ia nei anake hei hora i nga rangi, hei takahi i runga i nga ngaru o te moana.
El que extiende solo los cielos, Y anda sobre las alturas de la mar:
Nana nei i hanga a Aketura, a Tautoru, a Matariki, me nga ruma i te tonga.
El que hizo el Arcturo, y el Orión, y las Pléyadas, Y los lugares secretos del mediodía:
Nana nei i mahi nga mea nunui, e kore nei e taea te rapu atu, ae ra nga mea whakamiharo, e kore nei e taea te tatau.
El que hace cosas grandes é incomprensibles, Y maravillosas, sin número.
Ina tonu ia e haere atu nei, a kahore ahau i kite; ka pahemo atu hoki ia, a kahore ahau e matau ki a ia.
He aquí que él pasará delante de mí, y yo no lo veré; Y pasará, y no lo entenderé.
Nana, ka hopu ia i tana i aru ai, ma wai ia e arai? Ko wai hei ki atu ki a ia, E aha ana koe?
He aquí, arrebatará; ¿quién le hará restituir? ¿Quién le dirá, Qué haces?
E kore te Atua e whakahoki iho i tona riri; e piko ana ki raro i a ia nga kaiawhina o Rahapa.
Dios no tornará atrás su ira, Y debajo de él se encorvan los que ayudan á los soberbios.
A kia whakahoki kupu ano ahau ki a ia, kia whiriwhiri kupu ano maku ki a ia?
¿Cuánto menos le responderé yo, Y hablaré con él palabras estudiadas?
Ahakoa he tika ahau, e kore ahau e whakahoki kupu atu; engari ka inoi ahau ki toku kaiwhakawa.
Que aunque fuese yo justo, no responderé; Antes habré de rogar á mi juez.
Me i karanga atu ahau, a whakahokia mai ai e ia te kupu ki ahau, kihai ahau i whakaae tera kua whakarongo mai ia ki toku reo.
Que si yo le invocase, y él me respondiese, Aun no creeré que haya escuchado mi voz.
E aki ana hoki ia ia ahau ki te tupuhi, e whakanui takekore ana hoki i oku mate.
Porque me ha quebrado con tempestad, Y ha aumentado mis heridas sin causa.
Kahore ahau e tukua e ia kia ta toku manawa; otiia whakakiia ana e ia toku wairua ki te kawa.
No me ha concedido que tome mi aliento; Mas hame hartado de amarguras.
Ki te korero tatou mo te kaha o te hunga pakari, nana, kei reira ia! A ki te mea he whakawa, ko wai ra hei whakatakoto i te taima moku?
Si habláremos de su potencia, fuerte por cierto es; Si de juicio, ¿quién me emplazará?
Ahakoa he tika ahau, ma toku mangai ano ahau e whakahe; ahakoa he tikanga tapatahi taku, ma reira ano e whakaatu toku ngaunga ketanga.
Si yo me justificare, me condenará mi boca; Si me dijere perfecto, esto me hará inicuo.
He tapatahi ahau; kahore ahau e whakaaro ki ahau ano; e whakahawea ana ahau ki toku ora.
Bien que yo fuese íntegro, no conozco mi alma: Reprocharé mi vida.
He kotahi tonu ena; koia ahau ka mea, e whakamotitia ana e ia te tapatahi raua ko te kino.
Una cosa resta que yo diga: Al perfecto y al impío él los consume.
Na ka whakamate tata nei te whiu, he kata tana ki te whakamatautauranga o te hunga harakore.
Si azote mata de presto, Ríese de la prueba de los inocentes.
Kua hoatu te whenua ki te ringa o te tangata kino; e taupokina ana e ia nga mata o nga kaiwhakawa; ki te mea ehara i a ia, tena ko wai?
La tierra es entregada en manos de los impíos, Y él cubre el rostro de sus jueces. Si no es él, ¿quién es? ¿dónde está?
Na, ko te hohoro o oku ra, nui atu i to te kaikawe pukapuka; e rere ana, kahore hoki e kite i te pai.
Mis días han sido más ligeros que un correo; Huyeron, y no vieron el bien.
Kua pahemo, kua pera me nga kaipuke tere, me te ekara ano e topa iho ana ki tana kai.
Pasaron cual navíos veloces: Como el águila que se arroja á la comida.
Ki te mea ahau, ka wareware ahau ki taku tangi, ka unuhia atu e ahau te pouri o toku mata, a ka marama:
Si digo: Olvidaré mi queja, Dejaré mi aburrimiento, y esforzaréme:
E wehi ana ahau i oku mamae katoa, e mohio ana ahau e kore ahau e meinga e koe he harakore.
Contúrbanme todos mis trabajos; Sé que no me darás por libre.
Tera hoki ahau e whakahengia; he aha ahau i whakangenge kau ai i ahau?
Yo soy impío, ¿Para qué trabajaré en vano?
Ki te horoi ahau i ahau ki te hukarere, a ka meinga oku ringa kia ma rawa;
Aunque me lave con aguas de nieve, Y limpie mis manos con la misma limpieza,
Katahi ahau ka rumakina e koe ki te poka, a whakarihariha mai ana oku kakahu ki ahau.
Aun me hundirás en el hoyo, Y mis propios vestidos me abominarán.
Ehara hoki ia i te tangata, i te penei me ahau nei, e whakahoki kupu ai ahau ki a ia, e haere tahi ai maua ki te whakawa.
Porque no es hombre como yo, para que yo le responda, Y vengamos juntamente á juicio.
Kahore he kaiwhakatikatika mo ta maua, kahore he tangata hei whakapa i tona ringa ki a maua tahi.
No hay entre nosotros árbitro Que ponga su mano sobre nosotros ambos.
Me tango atu e ia tana patu i ahau, a kaua hoki tana whakamataku e whakawehi i ahau:
Quite de sobre mí su vara, Y su terror no me espante.
Hei reira ahau ka korero, a kahore e wehi i a ia; kahore hoki ahau e pera i roto i ahau.
Entonces hablaré, y no le temeré: Porque así no estoy en mí mismo.