Job 29

A i korero tonu a Hopa i tana pepeha, i mea,
Y VOLVIÓ Job á tomar su propósito, y dijo:
Aue, me i rite ki nga marama o mua, ki nga ra i tiaki ai te Atua i ahau!
¡Quién me tornase como en los meses pasados, Como en los días que Dios me guardaba,
I tiaho mai ai tana rama ki toku matenga, a na tana whakamarama i haere ai ahau i te pouri:
Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, Á la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;
Me i pera ano me ahau i nga ra o toku taiohitanga, i te mea nei kei runga to te Atua whakaaro puku i toku teneti;
Como fué en los días de mi mocedad, Cuando el secreto de Dios estaba en mi tienda;
I te mea e noho ana ano te Kaha Rawa i ahau, a kei tetahi taha oku aku tamariki, kei tetahi taha;
Cuando aún el Omnipotente estaba conmigo, Y mis hijos alrededor de mi;
I horoia ai oku takahanga ki te pata, a rere mai ana nga awa hinu ki ahau i roto i te kohatu!
Cuando lavaba yo mis caminos con manteca, Y la piedra me derramaba ríos de aceite!
I toku haerenga atu ki te kuwaha ki te pa, a whakapai ana i te nohoanga moku i te waharoa,
Cuando salía á la puerta á juicio, Y en la plaza hacía preparar mi asiento,
Ka kite nga taitamariki i ahau, a piri ana ratou: whakatika ana nga koroheke, tu ana ki runga;
Los mozos me veían, y se escondían; Y los viejos se levantaban, y estaban en pie;
Mutu pu te korero a nga tino tangata, kua kopania te ringa ki o ratou mangai;
Los príncipes detenían sus palabras, Ponían la mano sobre su boca;
Ngaro ana te reo o nga rangatira, piri ana o ratou arero ki o ratou ngao.
La voz de los principales se ocultaba, Y su lengua se pegaba á su paladar:
No te rongonga hoki o te taringa i ahau manaaki ana i ahau; te kitenga o te kanohi i ahau, whakaae mai ana ki aku mahi:
Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, Y los ojos que me veían, me daban testimonio:
No te mea naku i whakaora te rawakore i a ia e karanga ana, te pani me te tangata hoki kahore nei ona kaiawhina.
Porque libraba al pobre que gritaba, Y al huérfano que carecía de ayudador.
I tau ki runga ki ahau te manaaki a te tangata e tata ana ki te whakangaromanga; harakoa ana i ahau te ngakau o te pouaru.
La bendición del que se iba á perder venía sobre mí; Y al corazón de la viuda daba alegría.
I kakahuria e ahau te tika, a ko tera toku kakahu: e rite ana taku whakarite whakawa he koroka, he karauna.
Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto; Y mi toca era juicio.
He kanohi ahau ki te matapo, he waewae ki te kopa.
Yo era ojos al ciego, Y pies al cojo.
He matua ahau ki nga rawakore: a i ata rapua e ahau te tikanga o te totohe a te tangata kihai nei ahau i mohio.
Á los menesterosos era padre; Y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia:
Wawahia ana e ahau nga kauae o te tangata kino, a takiritia mai ana e ahau tana mea pahua i roto i ona niho.
Y quebraba los colmillos del inicuo, Y de sus dientes hacía soltar la presa.
Katahi ahau ka mea, Tera ahau e mate i roto i toku ohanga; ka whakanuia oku ra kia rite ki te onepu te maha:
Y decía yo: En mi nido moriré, Y como arena multiplicaré días.
Ko toku pakiaka tautoro tonu ki nga wai, a i te po tau ana te tomairangi ki runga ki toku peka:
Mi raíz estaba abierta junto á las aguas, Y en mis ramas permanecía el rocío.
Ko toku kororia hou tonu i roto i ahau, a hoki ake ana te kaha o taku kopere i toku ringa.
Mi honra se renovaba en mí, Y mi arco se corroboraba en mi mano.
I whakarongo mai nga tangata ki ahau, i tatari, whakarongo puku ana ratou i ahau e whakatakoto whakaaro ana.
Oíanme, y esperaban; Y callaban á mi consejo.
I muri i aku kupu kore ake ratou i korero ano; maturuturu iho ana aku kupu ki runga ki a ratou.
Tras mi palabra no replicaban, Y mi razón destilaba sobre ellos.
I taria mai ahau e ratou ano ko te ua; hamama mai ana o ratou mangai ano e tatari ana ki te ua o muri.
Y esperábanme como á la lluvia, Y abrían su boca como á la lluvia tardía.
Ka kata ahau ki a ratou, kihai i whakaponohia e ratou; kihai hoki ratou i whakataka i te marama o toku mata.
Si me reía con ellos, no lo creían: Y no abatían la luz de mi rostro.
Naku to ratou ara i whiriwhiri, a noho ana ahau hei rangatira, noho ana hoki ahau ano he kingi i roto i te ope; i rite ahau ki te kaiwhakamarie o te hunga e tangi ana.
Calificaba yo el camino de ellos, y sentábame en cabecera; Y moraba como rey en el ejército, Como el que consuela llorosos.