Psalms 2

He aha ka nana ai nga tauiwi, ka whakaaro horihori ai nga iwi?

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Whakatika mai ana nga kingi o te whenua, runanga tahi ana nga ariki, ki te whawhai ki a Ihowa, ki tana tangata hoki i whakawahi ai; me te ki ano,

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

2:3

Kia motumotuhia e tatou a raua here, kia akiritia a raua taura i a tatou.

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

2:4

Ko ia kei te rangi e noho ana, ka kata ia: ka whakahi te Ariki ki a ratou.

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

2:5

Na ka korero ia ki a ratou me te riri ano: ka tino weriweri hoki, ka whakahorere i a ratou,

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

2:6

Ahakoa ra ka whakawahia e ahau taku kingi ki runga ki taku maunga tapu, ki Hiona.

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

2:7

Maku e whakapuaki te kupu, kua mea a Ihowa ki ahau, Ko koe taku tama, nonaianei koe i whakatupuria ai e ahau.

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

2:8

Inoi ki ahau, a ka hoatu e ahau ki a koe nga tauiwi hei kainga mou, me nga topito o te whenua hei nohoanga tupu mou.

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

2:9

Ka wawahi koe i a ratou ki te whiu rino, mongamonga noa ratou i a koe, ano he oko na te kaihanga rihi.

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

2:10

Na kia mahara ra, e nga kingi: kia akona, e nga kaiwhakawa o te whenua.

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

2:11

Mahi atu ki a Ihowa i runga i te wehi, kia hari me te wiri.

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

2:12

Kihia te tama kei riri ia, a ka mate koutou i te ara, ka hohoro tonu hoki te mura o tona riri. Ka hari katoa te hunga e whakawhirinaki ana ki a ia.

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.