Joshua 19

A, ka puta ake te rua o nga rota, ko to Himiona, ara ko to te iwi o nga tama a Himiona, i te ritenga o o ratou hapu: a ko to ratou wahi i waenganui o te wahi o nga tama a Hura.

Potem padł los wtóry Symeonowi, pokoleniu synów Symeonowych według domów ich, a było dziedzictwo ich w pośród dziedzictwa synów Judowych.

A no o ratou kainga tupu hoki a Peerehepa, ara a Hepa, a Morara;

A dostało się im w dziedzictwo ich Beerseba, i Seba, i Molada;

A Hatarahuara, a Para, a Ateme;

I Hasersual, i Bala, i Asem;

A Eretorara, a Peturu, a Horema;

I Etolat, i Betul, i Horma;

A Tikiraka, a Pete Marakapoto, a Hatara Huha;

I Syceleg, i Bet Marchabot, i Hasersusa,

A Peterepaoto, a Haruhene; kotahi tekau ma toru nga pa, me nga kainga:

I Betlebaot, i Serohem, i trzynaście miast, i wsi ich;

A Aina, a Rimono, a Etere, a Ahana; e wha nga pa me nga kainga;

Ain, Remmon, i Atar, i Asan, miasta cztery, i wsi ich;

Me nga kainga katoa o enei pa a tawhio noa, a tae noa ki Paarata Peere, ki Ramata ki te tonga. Ko te wahi tupu tenei o te iwi o nga tama a Himiona, o o ratou hapu.

I wszystkie wsi, które były około tych miast, aż do Baalatbeer, i Ramat ku stronie południowej. Toć jest dziedzictwo pokolenia synów Symeonowych według domów ich.

No te wahi o nga tama a Hura te wahi o nga tama a Himiona: he nui rawa hoki te wahi o nga tama a Hura mo ratou: na reira i riro ai he kainga tupu mo nga tama a Himiona i roto i to ratou wahi.

Z działu synów Judowych dostało się dziedzictwo synom Symeonowym, bo dział synów Judowych był wielki dla nich; przetoż wzięli dziedzictwo synowie Symeonowi pośród dziedzictwa ich.

A, ko te putanga ake o te toru o nga rota, ko to nga tama a Hepurona, ki te ritenga o o ratou hapu: a tutuki noa te rohe o to ratou wahi ki Hariri:

Potem padł los trzeci synom Zabulonowym według domów ich, a jest granica dziedzictwa ich.

A i haere whakarunga to ratou rohe ki te hauauru, ki Marara atu ra ano, a i tae hoki ki Rapahete; i tae ano hoki ki te awa i mua i Iokoneama;

A idzie granica ich morza Marala, i przychodzi do Debbaset, ciągnąc się aż do potoku, który jest przeciw Jeknoam.

Na i anga atu i Hariri whaka te rawhiti ki te putanga mai o te ra, ki te rohe o Kihiroto Taporo; na i puta atu ki Taperata, a i haere tonu atu ki runga, ki Iapia;

I wraca się od Saryd na wschód słońca ku granicy Chasalek Tabor, a stamtąd bieży do Daberet, i ciągnie się do Jafije;

Na i rere atu i reira whaka te rawhiti ki Katahewhere, ki Itakatini; a puta tonu atu ki Rimono, ki tera e takoto atu ra ki Neaha;

Potem stamtąd bieży na wschód słońca do Gethefer i do Itakasyn, a wychodzi w Rymmon, i kołem idzie do Nehy.

Na i taiawhio te rohe i te taha ki te raki a tae noa ki Hanatono: a ko ona pakarutanga i te raorao o Ipitaere;

Idzie także kołem taż granica od północy ku Hannaton, a kończy się u doliny Jeftael.

Me Katata, me Naharara, me Himirono, me Irara, me Peterehema: kotahi tekau ma rua nga pa me nga kainga.

I Katet, i Nahalal, i Symeron, i Jedala, i Betlehem, miast dwanaście, i wsi ich.

Ko te wahi tupu tenei o nga tama a Hepurona, o o ratou hapu, ko enei pa me nga kainga o aua pa.

Toć jest dziedzictwo synów Zabulonowych według domów ich, te miasta i wsi ich.

A, ko te putanga ake o te wha o nga rota, ko to Ihakara, ko to nga tama a Ihakara i te ritenga o o ratou hapu.

Isascharowi też padł los czwarty, to jest, synom Isascharowym według domów ich.

A ko te rohe ki a ratou i Ietereere, na ko Kehuroto, ko Huneme;

A była granica ich Jezreel, i Chasalot, i Sunem.

Ko Haparaima, ko Hihono, ko Anaharata;

I Hafaraim, i Seon, i Anaharat;

Ko Rapiti, ko Kihiono, ko Apete;

I Rabbot, i Cesyjom, i Abes;

Ko Remete, ko Enekanimi, ko Eneharaha, ko Petepatere;

I Ramet, i Engannim, i Enhadda, i Betfeses.

A i puta atu te rohe ki Taporo, ki Hahatima, ki Petehemehe; a i pakaru tonu atu to ratou rohe ki Horano: kotahi tekau ma ono nga pa me nga kainga.

A przychodzi granica ich do Taboru, i do Sehesyma, i do Betsemes, a kończą się granice ich u Jordanu, miast szesnaście, i wsi ich.

Ko te wahi tupu tenei o te iwi o nga tama a Ihakara, o o ratou hapu, ko nga pa me nga kainga.

Toć jest dziedzictwo pokolenia synów Isascharowych według domów ich, te miasta i wsi ich.

A, ko te putanga ake o te rima o nga rota, ko to te iwi o nga tama a Ahera, o o ratou hapu.

Potem padł los piąty pokoleniu synów Asur według domów ich.

A, ko to ratou rohe, ko Herekata, ko Hari, ko Petene, ko Akahapa;

I była granica ich: Helkat, i Chali, i Beten, i Achsaf;

Ko Aramereke, ko Amara, ko Miheara; a tutuki noa ki Karamere ki te taha ki te hauauru, ki Hihoro Ripinata ano hoki;

I Elmelech, i Amaad, i Aessal, a idzie na Karmel do morza, i do Sychor, i Lobanat.

Na ka anga ki te rawhiti ki Peterakono, a tutuki noa ki Hepurona, ki te raorao o Ipitaere hoki, ki te taha ki te raki o Peteemeke, o Neiere, a puta noa ki Kapuru ki maui;

Stamtąd się obraca na wschód słońca ku Betdagon, i bieży aż do Zabulon, i do doliny Jeftach El na północy, Betemek i do Nehyjel, wychodząc do Kabul ku lewej stronie;

Ko Heperona hoki, ko Rehopo, ko Hamono, ko Kanaha, a tae noa ki Hairona nui;

I do Hebronu, i Rohob, i Hamon, i Kana, aż do Sydonu wielkiego.

Katahi ka anga te rohe ki Rama, ki Taira hoki ki te pa taiepa; na ka anga te rohe ki Hoha; a ko ona putanga atu i te moana, i nga wahi o Akatipi:

A wraca się ta granica od Rama aż do miasta Zor obronnego; stamtąd się obraca ta granica aż do Hosa, a kończy się u morza podle działu Achsyba.

Ko Umaha ano hoki, ko Apeke, ko Rehopo: e rua tekau ma rua nga pa me o ratou kainga.

I Amma, i Afek, i Rohob, miast dwadzieścia i dwa, i wsi ich.

Ko te kainga tupu tenei o te iwi o nga tama a Ahera, o o ratou hapu, ko enei pa me nga kainga o aua pa.

Toć jest dziedzictwo pokolenia synów Aser według domów ich; te miasta i wsi ich.

Ko te putanga ake o te ono o nga rota, ko to nga tama a Napatari, ara ko to nga tama a Napatari ki te ritenga o o ratou hapu.

Potem synom Neftalimowym padł los szósty, synom Neftalimowym według domów ich.

A i anga atu to ratou rohe i Herepe, i te oki i roto i Taananimi, ki Arami Nekepe, ki Iapaneere, tae noa ki Rakumu; a ko ona pakarutanga atu i Horano:

I była granica ich od Helef, i od Helon, do Saannanim, i Adami, które jest Necheb, i Jebnael, aż ku Lekum, i kończy się u Jordanu.

Na i anga te rohe whaka te hauauru ki Atanoto Taporo, a i haere tonu i reira ki Hukoko; na i te taha ki te tonga i tutuki atu ki to Hepurona, a i te taha ki te hauauru i tutuki atu ki to Ahera, a, i te takiwa ki te rerenga mai o te ra, ki to Hur a i Horano.

Potem się obraca ta granica ku morzu do Asanot Tabor; a stamtąd bieży ku Hukoka, i idzie do Zabulonu na południe, a do Asar przychodzi ku zachodu, a do Juda ku Jordanowi na wschód słońca.

A, ko nga pa taiepa, ko Tirimi, ko Tere, ko Hamata, ko Rakata, ko Kinereta;

A miasta obronne są: Assedym Ser, i Emat, Rekat, i Cyneret;

Ko Aramaha, ko Rama, ko Hatoro;

I Edama, i Arama, i Asor,

Ko Kerehe, ko Eterei, ko Enehatoro;

I Kiedes, i Edrej, i Enhasor;

Ko Irono ko Mikitaraere, ko Horeme, ko Peteanata, ko Petehemehe; kotahi tekau ma iwa nga pa me nga kainga o aua pa.

I Jeron, i Magdalel, Horem, i Betanat, i Betsemes, miast dziewiętnaście, i wsi ich.

Ko te kainga tupu tenei o te iwi o nga tama a Napatari, o o ratou hapu, ko nga pa me o ratou kainga.

Toć jest dziedzictwo pokolenia synów Neftalimowych według domów ich; te miasta i wsi ich.

A, ko te putanga ake o te whitu o nga rota, ko to te iwi o nga tama a Rana, i te ritenga ki o ratou hapu.

Potem pokoleń synów Dan według domów ich, padł los siódmy.

A ko te rohe o to ratou wahi i Toraha, i Ehetaoro, i Irihemehe;

A była granica dziedzictwa ich: Saraa, i Estaol, i Isremes;

I Haarapini, i Aitarono, i Ietera;

I Selebim, i Ajalon, i Jetela;

I Erono, i Timinata, i Ekerono;

I Elon, i Temnata, i Ekron;

I Eretekehe, i Kipetono, i Paarata;

I Eltekie, i Gebbeton i Baalat;

I Iehuru, i Peneperaka, i Katarimono;

I Jehut, i Bane Barak, i Getremmon;

I Meiarakono, i Rakono, me te rohe ano hoki i mua i Iapo.

I Mehajarkon, i Rakon z granicą przeciwko Joppie.

A i puta atu te rohe o nga tama a Rana ki ko atu i a ratou: no te mea i haere nga tama a Rana ki runga, a i whawhai ki Reheme, a riro ana a reira i a ratou, a patua iho a reira ki te mata o te hoari, na tangohia ana a reira e ratou, a nohoia iho, a huaina iho a Reheme ko Rana, ko te ingoa o to ratou papa o Rana.

Ale granica synów Danowych była bardzo mała; przetoż wyszedłszy synowie Dan dobywali Lesem, i wzięli je, i wysiekli je ostrzem miecza, i wziąwszy je w dziedzictwo mieszkali w niem; i przezwali Lesem Dan według imienia Dana, ojca swego.

Ko te wahi tenei o te iwi o nga tama a Rana, o o ratou hapu, ko nga pa enei me nga kainga.

Toć jest dziedzictwo pokolenia synów Danowych według domów ich; te miasta, i wsi ich.

Na ka mutu ta ratou whakarite i te whenua hei kainga tupu, i tenei rohe, i tenei rohe; na ka hoatu e nga tama a Iharaira he wahi tupu mo Hohua tama a Nunu i roto i a ratou:

A gdy przestali dzielić ziemię według granic jej, tedy dali synowie Izraelscy dziedzictwo Jozuemu, synowi Nunowemu, w pośród siebie.

I hoatu e ratou ki a ia ta Ihowa i ki ai, te pa i tonoa e ia, ara a Timinata Heraha i te whenua pukepuke o Eparaima: na ka hanga e ia te pa, a noho ana i reira.

Według rozkazania Pańskiego dali mu miasto, którego żądał, Tamnat Saraa na górze Efraim, gdzie zbudował miasto, i mieszkał w niem.

Ko nga kainga enei i tuwhaina e Ereatara tohunga, e Hohua tama a Nunu, e nga upoko o nga whare o nga matua o nga iwi o nga tama a Iharaira, he mea rota i Hiro i te aroaro o Ihowa, i te whatitoka o te tapenakara o te whakaminenga. Heoi ka mutu ta ratou wehewehe i te whenua.

Teć są dziedzictwa, które losem podzielili w osiadłość Eleazar kapłan, i Jozue, syn Nunów, i przedniejsi z ojców pokolenia synów Izraelskich w Sylo przed Panem, u drzwi namiotu zgromadzenia, i dokończyli podziału ziemi.