Job 6

Na ka whakautu a Hopa, ka mea,

I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!

O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,

Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.

Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.

Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.

Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?

Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?

E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?

Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?

Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.

Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.

Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!

Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!

Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!

Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.

Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?

Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?

Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?

Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?

Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?

Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.

Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?

He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,

Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,

Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.

Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.

Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.

Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.

Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.

Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.

Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.

Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.

Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.

Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.

Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?

Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?

I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?

I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.

Nauczcież mię , a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?

O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.

Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?

Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.

I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.

Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.

Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.

Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.

Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?

A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?