Job 40

Korero mai ano a Ihowa ki a Hopa, i mea,

Nadto odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

E tohe ana ranei ki te Kaha Rawa te tangata whakatohutohu? Ma te tangata e whakatupehupehu ana ki te Atua, mana e korero mai.

Przepasz teraz jako mąż biodra swe: będę cię pytał, a ty mi daj sprawę;

Ano ra ko Hopa ki a Ihowa; i mea ia,

Izali wniwecz obrócisz sąd mój? a obwinisz mię, abyś się sam usprawiedliwił?

Nana, ehara noa iho ahau. Ko te aha taku e whakahoki atu ai ki a koe? Ka kopania toku ringa ki toku mangai.

Izali masz ramię jako Bóg? a głosem zagrzmisz jako on?

Kua kotahi taku koreotanga, a e kore ahau e whakahoki kupu atu; a tuarua rawa, otira kahore atu aku.

Ozdóbże się teraz zacnością i dostojnością, a w chwałę i w ochędóstwo oblecz się.

Katahi ka whakahokia mai e Ihowa ki a Hopa i roto i te tukauati, ka mea,

Rozpostrzyj popędliwość gniewu twego, a patrz na każdego pysznego, i poniż go.

Tena ra, whakatane, whitikiria tou hope, a ka ui atu ahau ki a koe, mau ano e whakaatu mai ki ahau.

Spojrzyjże na każdego hardego a skróć go, a zetrzyj niepobożnych na miejscu ich.

Me whakakahore ano ranei e koe taku whakawa? Me whakahe ki ahau kia whakatikaia ai tau?

Zakryj ich pospołu w prochu, a oblicza ich zawiąż w skrytości.

He ringa pera ranei tou i to te Atua? He reo whatitiri ranei tou, he pera i tona?

Tedyć i Ja przyznam, że cię może zachować prawica twoja.

Tena ra, rakai i a koe inaianei ki te rangatiratanga, ki te kororia; tatai i a koe ki te honore, ki te mana.

Oto teraz słoń, któregom uczynił jako i ciebie, trawę je jako wół.

Ringihia atu te puhaketanga o tou riri; tirohia atu nga mea whakakake katoa, whakaititia iho.

Oto teraz moc jego jest w biodrach jego, a siła jego w pępku brzucha jego.

Titiro atu ki nga mea whakakake katoa, whakapikoa iho; takahia iho ano hoki te hunga kino i te wahi e tu na ratou.

Rusza ogonem swoim, jako chce, choć jest jako drzewo cedrowe; żyły łona jego są powikłane jako latorośli.

Huihuia atu ratou, huna ki te puehu, herea o ratou mata ki te wahi ngaro.

Kości jego jako trąby miedziane; gnaty jego jako drąg żelazny.

Na ko reira ahau whakaae ai ki a koe, ma tou ringa matau ano koe e whakaora.

On jest przedniejszym z uczynków Bożych; który go uczynił, sam nań natrzeć może mieczem swoim.

Na whakaaroa a Pehemoto, he mea hanga ngatahi korua naku; e kai ra i te tarutaru, ano he kau.

Jemuć pastwę góry przynoszą, a wszystek zwierz polny tam igra.

Nana, ko tona kaha kei tona hope, ko tona pakaritanga kei nga uaua o tona kopu.

Pod cienistem drzewem lega w skrytościach trzciny i błota.

Ko tona hiawero, ano he hita e tawhiria ana e ia: powhiwhiwhi tonu nga uaua o tona huha.

Okrywają go drzewa cieniste cieniem swoim, a ogarniają go wierzby nad potokami.

Ko ona wheua, ano he korere parahi; ko ona rara, he poro rino.

Oto zatrzymuje strumień, że się nie spieszy; tuszy sobie, iż Jordan wypije gębą swoją.

Ko ia te tino mea nui o nga ara o te Atua: ko tona kaihanga anake hei whakapa i tana hoari ki a ia.

Azali go kto przed oczyma jego ułapi? albo powrozy przeciągnie przez nozdrze jego?

He pono ko nga maunga hei homai kai mana; kei reira ano e takaro ana nga kirehe katoa o te parae.

Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Ko tona takotoranga ko raro i nga rakau kouru nui, i te rake kakaho, i te repo.

Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Hei taupoki mona te whakamarumaru o nga rakau kouru nui, kei tetahi taha ona, kei tetahi taha, nga wirou o te awa.

Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Nana, ki te aki mai te waipuke, e kore ia e tuiri; u tonu tona whakaaro, ahakoa kokiri noa mai a Horano ki tona mangai.

Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

E hopukia ranei ia e tetahi i a ia e mataara ana, e poka ranei i tona ihu ki te rore, puta noa?

Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim? Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców? Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego? Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę. Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?