Job 4

Katahi a Eripata Temani ka oho, ka mea,

Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

Ki te anga matou ki te korero ki a koe, e pouri ranei koe? otira e taea e wai te pehi te kupu?

Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

Nana, he tokomaha i whakaakona e koe: nau hoki i whakakaha nga ringa kahakore.

Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Ara ana i au kupu te tangata e hinga ana; nau hoki i kaha ai nga turi kua piko.

Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Inaianei kua tae mai ki a koe, a e hemo ana koe: e pa ana ki a koe, ohorere ana koe.

A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

He taka ianei kei tou wehi ki te Atua he okiokinga whakaaro mou? Kei te tapatahi o ou huarahi he tumanakohanga mou?

Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

Maharatia ra, ko wai o nga tangata harakore i huna? I ngaro ranei ki hea te hunga tika?

Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

Ko taku hoki tenei i kite ai, ko te hunga e parau ana i te he, e rua ana i te raruraru, ko ia ra ano ta ratou e kokoti ai.

Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

Huna ana ratou e te ha o te Atua, moti iho ratou i te hau o tona riri.

Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

Ko te hamama o te raiona, ko te reo o te raiona tutu, ko nga niho o nga kuao raiona, whati ana.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Ngaro ana te raiona katua i te kore kai, a marara noa atu nga kuao a te raiona.

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Na i kawea pukutia mai he korero ki ahau, a kapohia ana e toku taringa he komuhumuhu.

Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

I nga whakaaroaronga, no nga kite o te po, i te mea ka au iho te moe a te tangata,

W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

Ka pa te wehi ki ahau, me te ihiihi, a wiri ana oku wheua katoa.

Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

Na ka tika atu he wairua i toku aroaro, tutu ana nga huruhuru o toku kikokiko.

A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

Tu ana ia, otiia kihai ahau i mohio ki tona mata; he ahua te mea i toku aroaro: tu puku ana; na ka rongo ahau i te reo e ki ana,

Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

He nui atu ranei te tika o te tangata i to te Atua? He nui atu ranei i to tona Kaihanga to ma o te tangata?

Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

Nana, kahore rawa ia e whakawhirinaki ki ana pononga; a ki tana, he he kei ana anahera.

Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

Tera atu to te hunga e noho ana i roto i nga whare uku, he puehu to ratou turanga; mongamonga kau ratou i te aroaro o te purehurehu.

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

I waenganui o te ata, o te ahiahi, ka whakangaromia ratou; huna ana ratou ake tonu atu, te ai tetahi hei whakaaro atu.

Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

Kahore ranei to ratou taura here teneti i motuhia i roto i a ratou? Mate ana ratou, kahore hoki he matauranga.

Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.