Job 29

A i korero tonu a Hopa i tana pepeha, i mea,

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Aue, me i rite ki nga marama o mua, ki nga ra i tiaki ai te Atua i ahau!

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

I tiaho mai ai tana rama ki toku matenga, a na tana whakamarama i haere ai ahau i te pouri:

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Me i pera ano me ahau i nga ra o toku taiohitanga, i te mea nei kei runga to te Atua whakaaro puku i toku teneti;

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

I te mea e noho ana ano te Kaha Rawa i ahau, a kei tetahi taha oku aku tamariki, kei tetahi taha;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

I horoia ai oku takahanga ki te pata, a rere mai ana nga awa hinu ki ahau i roto i te kohatu!

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

I toku haerenga atu ki te kuwaha ki te pa, a whakapai ana i te nohoanga moku i te waharoa,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Ka kite nga taitamariki i ahau, a piri ana ratou: whakatika ana nga koroheke, tu ana ki runga;

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Mutu pu te korero a nga tino tangata, kua kopania te ringa ki o ratou mangai;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Ngaro ana te reo o nga rangatira, piri ana o ratou arero ki o ratou ngao.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

No te rongonga hoki o te taringa i ahau manaaki ana i ahau; te kitenga o te kanohi i ahau, whakaae mai ana ki aku mahi:

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

No te mea naku i whakaora te rawakore i a ia e karanga ana, te pani me te tangata hoki kahore nei ona kaiawhina.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

I tau ki runga ki ahau te manaaki a te tangata e tata ana ki te whakangaromanga; harakoa ana i ahau te ngakau o te pouaru.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

I kakahuria e ahau te tika, a ko tera toku kakahu: e rite ana taku whakarite whakawa he koroka, he karauna.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

He kanohi ahau ki te matapo, he waewae ki te kopa.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

He matua ahau ki nga rawakore: a i ata rapua e ahau te tikanga o te totohe a te tangata kihai nei ahau i mohio.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Wawahia ana e ahau nga kauae o te tangata kino, a takiritia mai ana e ahau tana mea pahua i roto i ona niho.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Katahi ahau ka mea, Tera ahau e mate i roto i toku ohanga; ka whakanuia oku ra kia rite ki te onepu te maha:

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Ko toku pakiaka tautoro tonu ki nga wai, a i te po tau ana te tomairangi ki runga ki toku peka:

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Ko toku kororia hou tonu i roto i ahau, a hoki ake ana te kaha o taku kopere i toku ringa.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

I whakarongo mai nga tangata ki ahau, i tatari, whakarongo puku ana ratou i ahau e whakatakoto whakaaro ana.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

I muri i aku kupu kore ake ratou i korero ano; maturuturu iho ana aku kupu ki runga ki a ratou.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

I taria mai ahau e ratou ano ko te ua; hamama mai ana o ratou mangai ano e tatari ana ki te ua o muri.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Ka kata ahau ki a ratou, kihai i whakaponohia e ratou; kihai hoki ratou i whakataka i te marama o toku mata.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Naku to ratou ara i whiriwhiri, a noho ana ahau hei rangatira, noho ana hoki ahau ano he kingi i roto i te ope; i rite ahau ki te kaiwhakamarie o te hunga e tangi ana.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.