Job 21

Ano ra ko Hopa; i mea ia,

A odpowiadając Ijob rzekł:

Ata whakarongo mai ki taku kupu, a hei tenei he kupu whakamarie mai ma koutou.

Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.

Tukua ahau, a ka korero hoki ahau; a ka mutu aku korero, haere tonu ta koutou tawai.

Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.

Ahau nei, ki te tangata koia taku amuamu? A he aha ahau te manawanui ai?

Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?

Titiro mai ki ahau, miharo ai; kopania atu te ringa ki te mangai.

Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.

Mahara kau ahau, ka wehi, mau pu te wehi o oku kikokiko.

Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.

He aha te hunga kino i ora ai, i koroheke ai, ae, i marohirohi ai to ratou kaha?

Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?

Pumau tonu o ratou uri ki to ratou taha ki to ratou aroaro, a ko a ratou whanau kei ta ratou tirohanga atu.

Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.

O ratou whare kei runga i te rangimarie, kahore he wehi, kahore hoki a te Atua patu ki a ratou.

Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.

E kaha ana tana puru ki te ekeeke, kahore hoki e he; ka whanau tana kau, kahore hoki he whakatahe.

Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.

E tukua mai ana e ratou a ratou kohungahunga ano he kahui hipi, e pekepeke ana a ratou tamariki.

Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.

He hunga hapai ratou i te timipera, i te hapa, e koa ana ki te tangi o te okana.

Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.

O ratou ra pau tonu i runga i te ahuareka, kitea rawatia ake kua heke ki te po.

Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują.

Koia ratou i mea ai ki te Atua, Mawehe atu i a matou; kahore hoki o matou hiahia kia matau ki ou ara.

Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.

He aha ra te Runga Rawa e mahi ai matou ki a ia? He aha hoki te rawa ki a matou ki te inoi ki a ia?

Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?

Nana, kahore he pai mo ratou i o ratou ringa ake: matara atu i ahau te whakaaro o te hunga kino.

Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.

Pehea te maha o nga matenga o te rama a te hunga kino? O nga panga mai ano hoki o to ratou aitua ki a ratou? O te tuwhanga mai a te Atua i nga mamae i a ia e riri ana?

Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.

E rite ai ratou ki te kakau witi i mua i te hau, ki te papapa e kahakina atu ana e te paroro?

Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.

E mea ana koutou, E rongoatia ana e te Atua tona kino hei mea mo ana tamariki. Mana e utu tera ki a ia tonu, kia mohio ai ia.

Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.

Tukua kia kite ona ake kanohi i tona hunanga, a tukua ia kia inu i te riri o te Kaha Rawa.

Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.

He aha hoki tana manako ki tona whare i muri i a ia? ka poroa hoki ona marama i waenga?

Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?

E whakaako ianei tetahi i te Atua ki te matauranga? Ko te kaiwhakawa hoki ia mo te hunga whakakake.

Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?

Tenei tangata, mate iho ia, pakari rawa ano hoki ona kaha, ata takoto ana ana mea katoa, kahore hoki he raruraru.

Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;

Ki tonu ona u i te waiu, a e makuku ana ona wheua i te hinu.

Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,

Mate iho hoki tera tangata, kawa tonu tona wairua, kahore hoki he pai hei kai mana.

Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.

Ka takoto ngatahi raua ki te puehu, a ko te iro hei hipoki mo raua.

Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.

Nana, e mohio ana ahau ki o koutou whakaaro, ki ta koutou ngarahu nanakia ano hoki moku.

Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.

E ki ana hoki koutou, Kei hea te whare o te rangatira? Kei hea hoki te teneti i noho ai te hunga kino?

Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?

Kahore ianei koutou i ui ki te hunga e haere atu ana i te ara? Kahore ranei koutou i mohio ki a ratou tohu?

Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?

Kei te rongoa nei hoki te tangata kono mo te ra o te whakangaro; ka whakaputaina ratou i te ra o te riri.

Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.

Ko wai e whakaatu i tona ara ki tona aroaro? Ko wai hoki hei hoatu i te utu mo tana mahi ki a ia?

Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?

Heoi ka kawea ia ki te urupa; kei te puranga he wahi mona.

Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.

Ka reka ki a ia nga pokuru o te awaawa, ka whai mai ano hoki nga tangata katoa i a ia; e kore nei hoki e taea te tatau te hunga i mua i a ia.

Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.

He pehea ra ta koutou whakamarie tinihanga i ahau, e toe na hoki te he i roto i a koutou kupu e whakahoki mai na?

Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?