Job 17

Kua pau toku manawa, moti rawa oku ra, kua rite te urupa moku.

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

He pono he hunga tawai enei kei ahau, a kei roto tonu toku kanohi i a ratou whakakarangitanga.

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

Tena ra, homai he punga ko koe tonu hei whakakapi turanga moku; ko wai hei papaki ringa ki ahau?

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

Kua huna hoki e koe to ratou ngakau kei mohio; na reira e kore koe e whakaneke ake i a ratou.

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Ko te tangata e whaki ana i ona hoa, he mea mo te utu, ko nga kanohi tonu o ana tamariki e hemo.

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

Kua meinga hoki ahau e ia hei hahani ma nga iwi; a kua waiho marakerake ahau hei whakaetietinga.

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

Kua atarua toku kanohi i te tangi, rite tonu ki te atarangi oku wahi katoa.

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

Ka miharo te hunga tika ki tenei, a ka whakaoho te tangata harakore i a ia ano hei whakahe i te atuakore.

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

Otiia ka mau te tangata tika ki tona ara, a ko te tangata ringa ma ka neke haere ake te kaha.

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

Ko koutou katoa ia tahuri, anga mai nei, e kore hoki tetahi tangata mahara e kitea e ahau i roto i a koutou.

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

Kua pahemo oku ra, motumotuhia ake oku whakaaro i whakatakoto ai, tae noa ki nga whakaaro o toku ngakau.

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

Ko te po kua meinga e ratou hei ao; ko te marama, e ki ana ratou, e tata tonu ana ki te pouri.

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

Ki te titiro ahau i te reinga hei whare moku; mehemea kua wharikitia e ahau toku moenga ki te pouri;

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

Mehemea kua karanga ahau ki te pirau, ko koe toku papa; ki te iro ranei, ko koe toku whaea, toku tuahine!

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

Kei hea ra he tumanakohanga atu moku? A ko taku e tumanako atu ai ko wai e kite?

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

Ka riro ki raro ki nga taha o te reinga, ina whai okiokinga i roto i te puehu.

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.