Job 14

Ko te tangata i whanau i te wahine, he torutoru ona ra; ki tonu ano i te raruraru.

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Ano he puawai ia e puta mai ana, e kotia iho ana: rere ana ia, ano he atarangi, kahore hoki he tumautanga.

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

E titiro mai ano ranei ou kanohi ki te penei? E mea ranei koe i ahau kia whakawa taua ki a taua?

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Ko wai hei homai i te mea ma i roto i te mea poke? Hore rawa.

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Kua rite na hoki nga ra mona: kei a koe te maha o ona marama; takoto rawa i a koe te tikanga mona, a e kore ia e whiti ki tua.

Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Tahuri ke atu te titiro i a ia, kia ai ona pariratanga, kia ata tutuki ai tona ra, kia rite ai ki o te kaimahi.

Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Ka ai hoki he whakaaronga ki te rakau i tapahia, tera ano e pariri, e kore ano hoki e mutu te wana o tona pihi.

Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

Ahakoa kua tawhitotia tona pakiaka a ki te whenua, a kua mate tona tinana i roto i te oneone;

Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

Heoi ma te haunga o te wai ka pihi, ka kokiri ona peka ano ko ta te mea tupu.

Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

Ko te tangata ia, mate iho, marere noa iho; ae, ka hamo te tangata, a kei hea ia?

Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Pera i nga wai e he mai nei i te moana, i te awa e mimiti ana, ka maroke;

Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

E pera ana ano te tangata, e takoto ana a kahore he whakatikanga ake: kahore he marangatanga ake mo ratou, a kia kore ra ano nga rangi; e kore ano ratou e ara i to ratou moe.

Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

Aue, kia huna noatia oti ahau e koe ki te po, kia waihotia noatia iho ahau e koe kia ngaro ana, kia hoki ra ano tou riri; kia rohea noatia mai e koe tetahi wa moku, a ka mahara mai ai ano ki ahau!

Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!

Ki te mate te tangata, e ora ano ranei ia? Ka tatari ahau i nga ra katoa o toku ngananga, kia tae mai ra ano he whakaputanga moku.

Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

Mau e karanga, kia whakao atu ai ahau; kahore hoki e kore ka matenui koe ki te mahi a ou ringa.

Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Inaianei hoki e taua ana e koe oku hikoinga; he teka ianei e matatau tonu mai ana koe ki toku hara?

Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Hiri rawa toku he ki roto ki te putea, tuitui rawa e koe toku kino.

Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

He pono ko te maunga e horo ana e memeha noa ake ana, e nekehia ana te toka i tona wahi;

Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

E ngau ana te wai i nga kohatu; ma tona puhaketanga e horoi atu te puehu o te whenua; a whakangaromia iho e koe te tumanako a te tangata.

Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

Taea ana ia e koe ake tonu atu, a pahure ana ia; puta ke ana i a koe tona mata, a tonoa atu ana ia kia haere.

Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Ko te whakahonoretanga o ana tama, kahore e mohiotia e ia; ka hoki iho ratou hei ware, heoi kahore tetahi aha o ratou e maharatia e ia.

Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

E mamae ano ia te kikokiko o tona tinana, a ka tangi tona wairua i roto i a ia.

Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.