Job 32

Heoi mutu ake te whakahoki kupu a enei tangata tokotoru ki a Hopa, no te mea he tika ia ki tona nei whakaaro.

De tre menn svarte ikke Job mere, fordi han var rettferdig i sine egne øine.

Na kua mura te riri o Erihu tama a Parakere Puti, no te whanau i a Rame: mura ana tona riri ki a Hopa, no te mea ki tana tika rawa ia i te Atua.

Da optendtes Elihus vrede - han stammet fra Bus og var sønn av Barak'el, av Rams ætt. Mot Job optendtes hans vrede, fordi han holdt sig selv for å være rettferdig for Gud,

I mura ano tona riri ki ona hoa tokotoru, no te mea kihai i kitea e ratou he kupu hei whakahokinga atu, heoi kei te whakahe ano ratou i a Hopa.

og mot hans tre venner optendtes hans vrede, fordi de ikke fant noget svar og allikevel dømte Job skyldig.

Na i tatari a Erihu kia korero ia ki a Hopa, no te mea he kaumatua ake ratou i a ia.

Elihu hadde ventet med å tale til Job, fordi de andre var eldre av år enn han.

A, no te kitenga o Erihu kahore he kupu i nga mangai o aua tangata tokotoru hei whakahokinga atu, mura ana tona riri.

Da nu Elihu så at det ikke var noget svar i de tre menns munn, da optendtes hans vrede.

Na ka oho a Erihu tama a Parakere Puti, ka mea, He taitamariki ahau, ko koutou ia he koroheke rawa; koia ahau i hopohopo ai, i wehi ai ki te whakaatu i toku whakaaro ki a koutou.

Så tok da Elihu, sønn av Barak'el, busitten, til orde og sa: Jeg er ung av år, og I er gråhårede; derfor holdt jeg mig tilbake og torde ikke uttale for eder hvad jeg vet.

I mea ahau, Ma nga ra te korero, ma nga tau kua maha e whakaatu te whakaaro nui.

Jeg tenkte: La alderen tale og de mange år forkynne visdom!

Otiia he wairua ano to te tangata, na te manawa ano o te Kaha Rawa ratou i whai mahara ai.

Dog, det er menneskets ånd og den Allmektiges åndepust som gjør forstandig.

Ko nga tangata nunui, kahore o ratou whakaaro nui, ko nga kaumatua, kahore e matau ki te whakawa.

De gamle er ikke alltid vise, ikke alltid forstår oldinger hvad rett er.

Koia ahau i mea ai, Whakarongo ki ahau; ka whakakite hoki ahau i toku whakaaro.

Derfor sier jeg: Hør nu på mig! Også jeg vil uttale hvad jeg vet.

Nana, i tatari ahau ki a koutou kupu; i whai taringa atu ki o koutou whakaaro mohio i a koutou e rapu kupu ana.

Jeg ventet på eders ord, jeg lyttet efter forstandig tale fra eder, mens I grundet på hvad I skulde si.

Nana, mahara tonu atu ahau ki a koutou, a kihai tetahi o koutou i whakaatu i te he o Hopa, i whakahoki kupu ranei ki ana korero.

Jeg gav akt på eder; men det var ingen av eder som gjendrev Job, ingen som svarte på hans ord.

Kei mea koutou, Kua kitea e matou te mohio, na te Atua ia i turaki, ehara i te tangata.

Si ikke: Vi har funnet visdom hos ham; bare Gud kan få bukt med ham, ikke noget menneske!

Na kihai ana kupu i anga mai ki ahau; e kore ano tana e utua e ahau ki a koutou kupu.

Han har jo ikke rettet sin tale mot mig, og med eders ord vil jeg ikke svare ham.

Porahurahu kau ana ratou, kore ake a ratou kupu whakahoki: mutu ake a ratou korero.

De er forferdet og svarer ikke mere; ordene er blitt borte for dem.

Kia tatari ahau, no te mea kahore ratou e korero, no te mea e tu kau ana ratou, kahore e whakahoki atu?

Skal jeg vente, fordi de ikke taler, fordi de står der og ikke svarer mere?

Me korero atu hoki e ahau aku kupu, maku ano e whakaatu toku whakaaro.

Også jeg vil nu svare for min del; også jeg vil uttale hvad jeg vet.

Ki tonu hoki ahau i te korero; e akiakina ana ahau e te wairua i roto i ahau.

For jeg er full av ord; ånden i mitt indre driver mig.

Nana, ko toku kopu rite tonu ki te waina kahore nei ona putanga; ki te ipu hou e tata ana ia te pakaru.

Mitt indre er som innestengt vin; som nyfylte skinnsekker vil det revne.

Me korero ahau, kia ta ai toku manawa; ka puaki toku mangai, ka whakahoki kupu ahau.

Jeg vil tale, så jeg kan få luft; jeg vil åpne mine leber og svare.

Na kaua ahau e whakapai ki te kanohi tangata; e kore hoki ahau e hoatu ingoa whakapaipai ki te tangata.

Jeg vil ikke ta parti for nogen, og jeg vil ikke smigre for noget menneske;

Kahore hoki ahau e mohio ki te whakapati; penei kua riro wawe ahau i toku Kaihanga.

for jeg forstår ikke å smigre; ellers kunde min skaper lett rykke mig bort.