Psalms 107

Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.

Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;

Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.

Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.

Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.

Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.

Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.

Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;

Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;

Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.

Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.

Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.

Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.

La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.

Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.

Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.

Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,

Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.

Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.

Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.

Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.

Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.

Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.

Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.

Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;

Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.

Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.

Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;

Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.

Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.

Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.

Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;

Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.

Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.

La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.

Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.