Lamentations 3

Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.