Job 39

E mohiotia ana ranei e koe te wa e whanau ai nga koati mohoao o te kamaka? E kitea putia ana ranei e koe te wa e whakamamae ai nga hata?

Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

E taua ano ranei e koe nga marama e rite ana i a ratou? E mohio ana ranei koe ki te wa e whanau ai ratou?

Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

Tuohu ana ratou, kua puta mai a ratou kuao, akiritia mai ana e ratou o ratou mea whakapouri.

Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

E pai ana te ahua o a ratou kuao, e tupu ana i te parae; ka haere atu ratou, a kahore e hoki mai ano.

Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

Na wai i tuku te kaihe mohoao kia haere noa atu; nga here o te kaihe mohoao, na wai i wewete?

Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

Ko te whare i whakaritea nei e ahau mona, ko te koraha: ko ona nohoanga ko te wahi titiohea.

La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

Whakahaweatia iho e ia te ngangau o te pa; e kore ia e rongo ki te reo o te kaiakiaki.

Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

Ko tona wahi kai kei te tuahiwi o nga maunga, e rapua ana e ia nga mea matomato katoa.

La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

E pai ranei te unikanga kia mahi ki a koe? Kei tau takotoranga kai ranei he moenga mona?

Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

E herea ranei e koe te unikanga ki tona taura i te awa parautanga? E rakarakatia ranei e ia nga raorao me tana whai ano i a koe?

Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

E whakawhirinaki atu ranei koe ki a ia, no te mea e nui ana tona kaha? E whakarerea atu ranei e koe tau mahi mana?

Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

E whakapono atu ranei koe mana au hua e whakahoki mai; mana e kohikohi mai ki tau patunga witi?

Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

E whakamanamana ana te parirau o te otereti; otira he atawhai ano ranei ta ona hou, ta ona raukura?

La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

E whakarerea ana e ia ona hua ki te whenua, whakamahanatia iho e ia ki te puehu,

Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

Wareware ake ia tera pea e pepe i te waewae, e takahia ranei e te kirehe o te parae.

Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

He mea pakeke ia ki ana pi me te mea ehara i a ia: ahakoa ka maumauria tana mahi, kahore ona manawapa;

Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

No te mea i whakakahoretia e te Atua he ngakau mahara mona, kihai hoki i homai he whakaaro ki a ia.

Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

I te wa e maranga ai ia ki runga, whakahaweatia iho e ia te hoiho raua ko tona kaieke.

Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

Nau ranei i hoatu tona kaha ki tae hoiho? Nau ranei tona kaki i whakakakahu ki te huruhuru?

Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

Nau ranei ia i mea kia pekepeke, kia pera me te mawhitiwhiti? He hanga whakawehi te kororia o tona whewhengu.

Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

E hukari ana ia ia te raorao, me te koa ano ki tona kaha: tika tonu ia ki te hunga mau patu.

Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

Whakahawea ana ia ki te wehi, kahore ona mataku; e kore ano ia e nunumi mai i te hoari.

Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

Papa ana te papa pere ki tona taha, te tao e rarapa ana, me te timata.

Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

E horomia ana e ia te whenua, me te ngangau me te riri; kahore ia i te whakapono ko te reo tera o te tetere.

Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

Ka tangi ana te tetere ka mea ia, Ha, ha! I tawhiti ano ka hongia e ia te pakanga, te whatitiri o nga rangatira, me te hamama.

Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

He mohio nou i rere ai te kahu, i roha ai i ona parirau, i anga ai whaka te tonga?

Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

Nau te kupu i kake ai te ekara? i hanga ai e ia tana ohanga ki te wahi tiketike?

Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

Noho ana ia i runga i te kamaka, kei reira tona kainga, kei te kamaka keokeo, kei te pa kaha.

Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

A rapua ana e ia he kai i reira; e kite atu ana ona kanohi i tawhiti.

De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

Horomititia ake ana hoki nga toto e ana pi; a ko te wahi i nga tupapaku,, kei reira ano ia.

Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.