Job 6

Na ka whakautu a Hopa, ka mea,

Maar Job antwoordde en zeide:

Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!

Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!

Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.

Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeën; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.

Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.

Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.

E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?

Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?

E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?

Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?

Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.

Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.

Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!

Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;

Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!

En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!

Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.

Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.

He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?

Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?

He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?

Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?

Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?

Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?

Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.

Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.

He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,

Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;

Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.

Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.

I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.

Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.

Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.

De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.

Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.

De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.

Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.

Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.

Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.

Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.

I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?

Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?

I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?

Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?

Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.

Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.

Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?

O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?

E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.

Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?

Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.

Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.

Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.

Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.

Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.

Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.

He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?

Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?