Psalms 88

He waiata, he himene ma nga tama a Koraha. Ki te tino kaiwhakatangi. Maharata Reanoto. He Makiri na Hemana Eterahi. E Ihowa, e te Atua o toku whakaoranga, he tangi taku ki tou aroaro i te ao, i te po.

(En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;

Kia tae atu taku inoi ki tou aroaro: whakatitahatia mai tou taringa ki taku tangi.

lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!

Kua ki hoki toku wairua i te pouri, a e whakatata ana toku ora ki te reinga.

Thi min Sjæl er mæt af Lidelser, mit Liv er Dødsriget nær,

Kua taua tahitia ahau me te hunga e heke ana ki te rua; e rite ana ahau ki te tangata kahore ona awhina!

jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,

I maka ki waenga i nga tupapaku, me he tangata i patua e takoto ana i te urupa, kahore nei e maharatia e koe i muri; he mea momotu ke ratou na tou ringa.

kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.

Kua whakatakotoria ahau e koe ki te rua i raro riro, ki te pouri, ki nga rire.

Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;

E pehia ana ahau e tou riri, e pakia ana hoki e koe ki au ngaru katoa. (Hera.

tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. - Sela.

Kua whakamataratia atu e koe oku hoa kia tawhiti i ahau: kua meinga ahau e koe hei mea whakarihariha ki a ratou: kua uakina mai ahau, a kahore e puta ki waho.

Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,

Kua he toku kanohi i te tangihanga: e karanga ana ahau ki a koe, e Ihowa, i nga ra katoa, kua totoro hoki oku ringa ki a koe.

mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.

Tera ranei koe e mahi merekara ki nga tupapaku? E ara koia te hunga kua mate ki te whakamoemiti ki a koe? (Hera.

Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? - Sela.

Ka kauwhautia ranei tou aroha i roto i te urupa? tou pono i roto i te ngaromanga?

Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?

E matauria koia au mea whakamiharo i roto i te pouri? tou tika i te whenua o te warewaretanga?

Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?

Ko ahau ia kua karanga ki a koe, e Ihowa: a i te ata ka tae atu taku inoi ki tou aroaro.

Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.

He aha, e Ihowa, i panga ai toku wairua e koe? He aha i huna ai tou mata ki ahau?

Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?

No toku tamarikitanga ake ano i pakia ai ahau, i whakahemohemo ai: i ahau e pehia ana e au whakawehi, ka pororaru noa iho.

Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;

I tika tou riri nui ma runga i ahau; kua haukotia ahau e au mea whakawehi.

din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,

Ano he wai ratou ki te karapoti i ahau i te ra roa nei; hui tahi ratou ki te taiawhio i ahau.

som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;

Kua wehea e koe kia tawhiti atu i ahau te hoa hei aroha mai, me oku hoa ki roto ki te pouri.

Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.