Psalms 81

Ki te tino kaiwhakatangi. Kititi. Na Ahapa. Kia kaha te waiata ki te Atua, ki to tatou kaha: kia hari te hamama ki te Atua o Hakopa.

(Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,

Whakahuatia te himene, maua mai ki konei te timipera, te hapa reka me te hatere.

istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;

Whakatangihia te tetere i te kowhititanga marama, i te kinga o te marama, i to tatou ra hakari.

stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!

Ko te tikanga hoki tenei ma Iharaira, he mea whakarite na te Atua o Hakopa.

Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;

I whakatakotoria tenei e ia ma Hohepa hei whakaaturanga, i tona haerenga puta noa i te whenua o Ihipa: i rongo ai ahau ki reira i tetahi reo, kahore ahau i matau.

han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.

I tangohia mai e ahau tona pokohiwi i te pikaunga: whakarerea ake e ona ringa te kete.

"Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.

I karanga koe ki ahau i te pouritanga, a kua ora koe i ahau; i whakahoki kupu ahau ki a koe i te wahi ngaro o te whatitiri; i whakamatau i a koe ki nga wai o Meripa. (Hera.

I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. - Sela.

Whakarongo, e taku iwi, a ka whakaatu ahau ki a koe: e Iharaira, ki te whakarongo koe ki ahau;

Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!

Aua tetahi atua ke i roto i a koe; kaua ano e koropiko ki te atua ke.

En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!

Ko Ihowa ahau, ko tou Atua, i arahina mai ai koe i te whenua o Ihipa: kia nui te kowhera o tou mangai, a maku e whakaki.

Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!

Otiia kihai taku iwi i pai ki te whakarongo ki toku reo: kihai ano a Iharaira i aro ki ahau.

Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.

Na tukua atu ana ratou e ahau ki te maro o o ratou ngakau: a haere ana ratou i runga i o ratou whakaaro.

Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.

Aue, te whakarongo taku iwi ki ahau! Te haere a Iharaira i aku ara!

Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!

Penei e kore e aha kua whati i ahau te tara o o ratou hoariri: kua tahuri ano toku ringa ki o ratou hoariri.

Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!

Ko te hunga e kino ana ki a Ihowa kua ngohengohe ki a ia: ko to ratou taima ia kua mau tonu.

Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;

Kua whangainga hoki ratou e ia ki te witi pai rawa, kua whakamakonatia ano koe e ahau ki te honi i roto i te kohatu.

jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"