Psalms 104

Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. E Ihowa, e toku Atua, he nui rawa koe; he honore, he kororia ou kakahu.

Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,

E roropi nei i te marama ki a koe ano he kakahu, e hora nei i nga rangi ano he kakahu tauarai.

hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;

E whakanoho nei i nga kurupae o ona ruma ki nga wai: e mea nei i nga kapua hei hariata mona: e haere nei i runga i nga pakau o te hau.

du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;

E mea nei i nga hau hei karere mana, i te mura ahi hei kaimahi mana.

Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!

Nana nei i whakatu te whenua ki runga ki ona turanga, kei nekenekehia ake ake.

Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;

Nau ano i hipoki ki te rire hei kakahu: tu ana nga wai i runga i nga maunga.

Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.

Rere ana ratou i tau riri: tahuti tonu atu i te reo o tau whatitiri;

For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,

Puke ake ana ra nga maunga, heke iho ana ma nga whawharua ki te wahi i whakaritea e koe mo ratou.

for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;

Kua whakatakotoria e koe he rohe kei koni mai ratou, kei hoki mai hei taupoki mo te whenua.

du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.

Nana i tono nga puna ki roto ki nga awaawa, e rere nei i waenga o nga puke.

Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;

Hei wai mo nga kirehe katoa o te parae: na noa te matewai o nga kaihe mohoao.

de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;

Kei reira nga nohoanga o nga manu o te rangi, e korihi nei i roto i nga manga.

over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.

He mea whakamakuku nana nga puke i ona ruma: ka makona te whenua i nga hua o au mahi.

Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;

Ko ia hei whakatupu i te tarutaru ma te kararehe, i te otaota hei mea ma te tangata; kia whakaputaina ake ai he taro i te whenua;

du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden

He waina hei whakahari i te ngakau o te tangata, he hinu e piata ai tona mata, me te taro hei whakakaha i te ngakau o te tangata.

og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.

Ki tonu i te wai nga rakau a Ihowa, nga hita o Repanona i whakatokia e ia.

HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,

Hanga ake e nga manu he ohanga ki reira: te taaka, ko nga kauri tona whare.

hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.

Hei piringa nga puke tiketike mo nga koati mohoao: nga kohatu mo nga rapeti.

Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.

I hanga e ia te marama hei tohu taima: e matau ana te ra ki tona torengitanga.

Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;

Ko koe hei whakapouri, a kua po: na ngoki mai ana nga kirehe katoa o te ngahere.

du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;

Ko nga kuao raiona ngengere ana ratou, he mea kai, he rapu kai ma ratou i te Atua.

de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.

Ko te putanga mai o te ra ka poto atu ratou, takoto ana i o ratou kuhunga.

De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;

Ko te tangata ka haere ki ana hanga, ki tana mahi, a ahiahi noa.

Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.

Ano te tini o au mahi, e Ihowa! he mohio rawa tau mahi i aua mea katoa; ki tonu te whenua i au taonga.

Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!

Kei ko ra ko te moana, tona nui tuauriuri: kei reira nga mea ngokingoki e kore e taea te tatau, nga kirehe hoki, ana nonohi, ana nunui.

Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;

Kei reira nga kaipuke e teretere ana: kei reira taua rewiatana i hanga e koe hei takaro ki reira.

Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.

E tatari katoa ana enei ki a koe, kia hoatu e koe te kai ma ratou i te wa e tika ai.

De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;

Ko tau e hoatu ai ma ratou, kohikohia ana e ratou: te wherahanga o tou ringa, makona tonu ratou i te pai.

du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.

Ko te hunanga o tou mata, pororaru ana ratou: ka kapohia e koe to ratou manawa, ka marere ratou, a ka hoki ano ki to ratou puehu.

Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;

Ko tau tononga mai i tou wairua, kua hanga ratou; a whakahoutia ana e koe te mata o te whenua.

du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.

Kia whai kororia a Ihowa ake ake, kia hari a Ihowa ki ana mahi:

HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!

Tana tirohanga iho ki te whenua, ru ana: kua pa ki nga puke, na pongere ana.

Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger

Ka waiata ahau ki a Ihowa i ahau e ora ana: ka himene ki toku Atua i ahau ano i te ao nei.

Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.

Kia reka toku whakaaronga ki a ia, ka hari ahau ki a Ihowa.

Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.

Kia moti nga tangata hara i runga i te whenua, ko te hunga kino kia poto katoa atu. Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. Whakamoemititia a Ihowa.

Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!