Job 31

Kua oti taku kawenata ki oku kanohi; kia whakaaroaro ahau hei aha ki te kotiro?
Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se på en Jomfru;
He aha ta te Atua wahi e tuwha mai ai i runga? He aha ta te Kaha Rawa taonga tupu i te wahi tiketike?
hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?
He teka ianei he whakangaromanga mo te tangata kino? he whiu mo nga kaimahi o te he?
Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udådsmændene Modgang?
He teka ianei e kitea ana e ia oku ara, e taua ana e ia oku hikoinga katoa?
Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?
Ki te mea i haere ahau i runga i te tekateka noa, a i hohoro toku waewae ki te tinihanga;
Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig
Kia paunatia ahau i runga i te pauna tika, kia mohio ai te Atua ki toku tapatahi:
på Rettens Vægtskål veje han mig, så Gud kan kende min Uskyld
Ki te mea i kotiti ke toku hikoinga i te ara, a i whai toku ngakau i oku kanohi; a ki te mea i mau te tongi ki oku ringa;
er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,
Kati, ko ahau hei whakato, a ma tetahi atu e kai; ae ra, tukua nga hua o taku mara kia hutia atu.
da gid jeg må så og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!
Ki te mea i whakawairangitia toku ngakau e te wahine, a i whanga ahau i te tatau o toku hoa;
Blev jeg en Dåre på Grund at en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,
Heoi kia huri paraoa taku wahine ma tetahi atu, kia piko iho ano hoki nga tangata ke ki runga i a ia.
så dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!
He kino rawa hoki tera; ae ra, he he e tika ana kia whiua e nga kaiwhakawa:
Thi sligt var Skændselsdåd, Brøde, der drages for Retten,
He ahi hoki tera e kai ana ki te whakangaromanga rawa, poto noa aku hua katoa.
ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!
Ki te mea i whakahaweatia e ahau te whakawa a taku pononga tane, a taku pononga wahine, i a raua e totohe ana ki ahau;
Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, når de trættede med mig,
Ka pehea ra ahau ina whakatika te Atua? He aha taku kupu e whakahoki ai ki a ia ina tae mai ia ki te titiro?
hvad skulde jeg da gøre, når Gud stod op, hvad skulde jeg svare, når han så efter?
He teka ranei na toku kaihanga ia i hanga i roto i te kopu? a nana, na te kotahi, i whai ahua ai maua i roto i te puku?
Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?
Ki te mea i kaiponuhia e ahau ta nga rawakore i hiahia ai, a meinga ana e ahau nga kanohi o te pouaru kia pau i te minamina;
Har jeg afslået ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,
Ki te mea ranei i kainga taku maramara e toku kotahi, a kihai te pani i kai i tetahi wahi;
var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf
He mea whakatupu ia naku no toku taitamarikitanga ra ano me te mea ko tona papa ahau: ko te pouaru he mea arahi naku no te kopu ra ano o toku whaea;
nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.
Ki te mea i kite ahau i tetahi e tata ana ki te mate, he kore no te kakahu, a kahore he uhi mo te rawakore;
Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe
Ki te mea kihai tona hope i whakapai ki ahau, a kihai ia i mahana i nga huruhuru o taku kahui:
visselig nej, hans Hofter velsigned mig, når han varmed sig i Uld af mine Lam.
Ki te mea i ara toku ringa hei pehi i te pani, i toku kitenga he awina tera moku kei te kuwaha;
Har jeg løftet min Bånd mod en faderløs, fordi jeg var vis på Medhold i Retten,
Na kia marere atu toku pokohiwi i roto i te peke, kia whati te takakau o toku ringa.
så falde min Skulder fra Nakken, så rykkes min Arm af Led!
Ko te whiu hoki a te Atua taku i wehi ai; kihai hoki i taea e ahau te aha i tona nui.
Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og når han rejste sig, magted jeg intet!
Ki te mea i u toku whakaaro ki te koura, a i mea ahau ki te koura parakore, Ko koe taku e whakawhirinaki atu ai;
Har jeg slået min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,
Ki te mea i koa ahau ki te maha o oku rawa, a ki te nui o ta toku ringa i whiwhi ai;
var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Hånd fik sanket så meget,
Ki te mea i kite ahau i te ra e whiti ana, i te marama ranei e haere ana i tona tiahotanga;
så jeg, hvorledes Sollyset stråled, eller den herligt skridende Måne,
A ka kumea pukutia atu toku ngakau, ka kihia toku ringa e toku mangai:
og lod mit Hjerte sig dåre i Løn, så jeg hylded dem med Kys på min Hånd
Na he kino tenei hei whiunga ma nga kaiwhakawa: he teka hoki naku ki te Atua i runga.
også det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.
Ki te mea i koa ahau ki te whakangaromanga o te tangata i kino ki ahau, i whakaara ake ranei i ahau i te panga o te he ki a ia;
Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, når han ramtes af Vanheld
Ae, kihai ahau i tuku i toku mangai kia hara, kihai i whai kia kanga tona wairua;
nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, så jeg bandende kræved hans Sjæl.
Ki te mea kahore nga tangata o toku teneti i mea, Tena koa te tangata kihai nei i makona i tona kikokiko?
Har min Husfælle ej måttet sige: "Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord"
Kihai te manene i moe i waho; i whakatuwheratia ano e ahau oku tatau ki te tangata haere;
nej, den fremmede lå ej ude om Natten, jeg åbned min Dør for Vandringsmænd.
Ki te mea i pera ahau me Arama, i hipoki i oku he, i huna i toku kino ki roto ki toku uma;
Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, så jeg dulgte min Brøde i Brystet
I wehi hoki ahau i te huihui nui, i mataku ki te whakahawea a nga hapu, a whakarongo kau ana, kihai hoki i puta ki waho
af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, så jeg blev inden Døre i Stilhed!
Aue, me i whakarongo mai tetahi ki ahau! Nana, tenei taku tohu, ma te Kaha Rawa e whakahoki mai he kupu ki ahau; me i ahau noa te pukapuka i tuhituhia e toku hoariri!
Ak, var der dog en, der hørte på mig! Her er mit Bomærke - lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!
Ina, kua amohia e ahau i runga i toku pokohiwi; kua herea e ahau hei karauna moku.
Sandelig, tog jeg det på min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,
Kua whakaaturia e ahau ki a ia te maha o oku hikoinga; rite tonu ki ta te rangatira taku whakatata atu ki a ia.
svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.
Ki te tangi taku oneone, he whakahe ki ahau, ki te uru ano ona moa ki te aue,
Har min Mark måttet skrige over mig og alle Furerne græde,
Ki te mea i kainga e ahau ona hua, he mea kihai i utua, a naku ranei ona ariki i mate ai,
har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,
Na, kia riro pu te witi i te tataramoa, te parei i te taru kino. Heoi ano nga korero a Hopa.
så gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.