Job 13

Nana, kua kitea katoatia tenei e toku kanohi, kua rongo toku taringa, kua mohio.
Se, mit Øje har skuet alt dette, mit Øre har hørt og mærket sig det;
Ko ta koutou e mohio na, ko taku ano tena e mohio nei: kahore hoki ahau i hoki iho i a koutou.
hvad I ved, ved også jeg, jeg falder ikke igennem for jer.
Ina, e whai kupu ano ahau ki te Kaha Rawa: a e hiahia ana ki te korerorero ki te Atua.
Men til den Almægtige vil jeg tale, med Gud er jeg sindet at gå i Rette,
Ko koutou ia, he hunga tito i te teka, he rata horihori noa koutou katoa.
mens I smører på med Løgn; usle Læger er I til Hobe.
Te pai na, me i mutu rawa a koutou korero! Ko to koutou whakaaro nui hoki tena.
Om I dog vilde tie stille, så kunde I regnes for vise!
Tena ra, whakarongo mai ki taku tautohe, maharatia nga whawhai a oku ngutu.
Hør dog mit Klagemål, mærk mine Læbers Anklage!
Me tautoko ta te Atua ki te kupu kino? me tautoko ranei tana ki te tinihanga?
Forsvarer I Gud med Uret, forsvarer I ham med Svig?
Ka whakapai kanohi koia koutou ki a ia? Ma koutou ranei ta te Atua tautohe?
Vil I tage Parti for ham, vil I træde i Skranken for Gud?
He pai ranei kia rapua ta koutou e ia? E maminga ranei koutou ki a ia, e pera me tetahi ka maminga nei ki te tangata?
Går det godt, når han ransager eder, kan I narre ham, som man narrer et Menneske?
He pono ka whakahe ia ki a koutou ki te whakapai puku koutou i te kanohi.
Revse jer vil han alvorligt, om I lader som intet og dog er partiske.
E kore ranei koutou e mataku ki tona nui? E kore ranei te wehi ki a ia e tau ki a koutou?
Vil ikke hans Højhed skræmme jer og hans Rædsel falde på eder?
Ko a koutou pepeha nunui he whakatauki no te pungarehu, ko o koutou parepare he parepare paru.
Eders Tankesprog bliver til Askesprog, som Skjolde af Ler eders Skjolde.
Kati te korero, waiho noa iho ahau, kia korero ai ahau, ahakoa pa mai te aha ki ahau.
Ti stille, at jeg kan tale, så overgå mig, hvad der vil!
He aha oku kikokiko i ngaua ai e oku niho? He aha toku wairua i waiho ai e ahau i roto i toku ringa?
Jeg vil bære mit Kød i Tænderne og tage mit Liv i min Hånd;
Ahakoa whakamate noa ia i ahau, ka tatari tonu ahau ki a ia: otiia ka mau tonu ahau ki oku ara i tona aroaro.
se, han slår mig ihjel, jeg har intet Håb, dog lægger jeg for ham min Færd.
Ko tenei hoki hei oranga moku; e kore hoki te tangata atuakore e tae mai ki tona aroaro.
Det er i sig selv en Sejr for mig, thi en vanhellig vover sig ikke til ham!
Ata whakarongo ki aku korero: kia anga mai o koutou taringa ki taku e whakapuaki nei.
Hør nu ret på mit Ord, lad mig tale for eders Ører!
Na kua takoto taku mo te whakawa; e mohio ana ahau he tika ahau.
Se, til Rettergang er jeg rede, jeg ved, at Retten er min!
Ko wai ia hei totohe ki ahau? Ka whakarongo puku hoki ahau aianei, a ka hemo ahau.
Hvem kan vel trætte med mig? Da skulde jeg tie og opgive Ånden!
Engari kaua nga mea e rua e meatia mai ki ahau; katahi ahau ka kore e huna i ahau i tou mata.
Kun for to Ting skåne du mig, så kryber jeg ikke i Skjul for dig:
Kia matara atu tou ringa ki tawhiti i ahau; a kaua ahau e whakawehia e te mataku ki a koe.
Din Hånd må du tage fra mig, din Rædsel skræmme mig ikke!
Ko reira, mau e karanga, a maku e whakao atu; maku ranei e korero, a mau e whakahoki kupu mai ki ahau.
Så stævn mig, og jeg skal svare, eller jeg vil tale, og du skal svare!
Ka hia ra oku kino, oku hara? Meinga ahau kia matau ki toku he me toku hara.
Hvor stor er min Skyld og Synd? Lad mig vide min Brøde og Synd!
He aha tou mata i huna ai e koe? He aha ahau i kiia ai e koe he hoariri?
Hvi skjuler du dog dit Åsyn og regner mig for din Fjende?
E kapokapohia ranei e koe te pakawha e puhia haeretia ana? E whaia ranei e koe te papapa maroke?
Vil du skræmme et henvejret Blad, forfølge et vissent Strå,
Kei te tuhituhi na hoki koe i nga mea kawa moku, e mea ana hoki kia riro mai i ahau nga he o toku taitamarikitanga.
at du skriver mig så bitter en Dom og lader mig arve min Ungdoms Skyld,
Karapitia iho e koe oku waewae ki te rakau, he mea tohu nau oku ara katoa, a he mea tuhi nau oku takahanga waewae tawhio noa:
lægger mine Fødder i Blokken, vogter på alle mine Veje. indkredser mine Fødders Trin!
Ahakoa toku rite kei te mea pirau, e memeha noa ana, kei te kakahu e kainga ana e te purehurehu.
Og så er han dog som smuldrende Trøske, som Klæder, der ædes op af Møl,