Job 14

Ny olona tera-behivavy dia vitsy andro sady vontom-pahoriana.

homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis

Mitsimoka tahaka ny voninkazo izy ka jinjana, ary mihelina tahaka ny aloka izy ka tsy mitoetra.

quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet

kanefa amin'izay toy izany foana no ampihiratanao ny masonao? ka dia izay izaho avy no entinao hifandahatra aminao amin'ny fitsarana!

et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium

Aiza no misy madio ateraky ny tsy madio? Tsy misy na dia iray akory aza.

quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es

Raha voafetra ny androny, ary voatendrinao ny isan'ny volana iainany, ary asianao fefy tsy azony ihoarana,

breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt

Dia mihodina tsy hanatrika azy Hianao, mba hitsaharany, ka hifaliany amin'ny androny toy ny mpikarama.

recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius

Fa azo antenaina ny hazo, satria na dia kapaina aza izy, dia mbola hitsimoka indray, ka tsy maintsy hisy ny solofony;

lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant

Na dia efa tonga antitra ao amin'ny tany aza ny fakany, ary maty ao amin'ny vovoka ny fotony,

si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius

Raha mahare ny fofon-drano izy, dia hitsimoka indray. Ka handrahaka tahaka ny hazo tanora nambolena.

ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est

Fa ny olona kosa maty ka miampatra; Eny, miala aina ny olona, ary aiza izy?

homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est

Ny rano miala eo amin'ny kamory, ary ny ony mihena ka ritra,

quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat

Ary toy izany koa ny olona; mandry izy ka tsy hitsangana intsony; Eny, mandra-paha-tsy hisian'ny lanitra dia tsy hahatsiaro izy na hofohazina amin'ny torimasony.

sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo

Enga anie ka hanafina ahy any amin'ny fiainan-tsi-hita Hianao Ka hampiery ahy mandra-pahafaky ny fahatezeranao! Ary hanendry fetr'andro ho ahy, dia hahatsiaro ahy

quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei

Raha maty ny olona, moa ho velona indray va izy? Raha izany, dia hiandry mandritra ny andro fanafihako aho, mandra-pahatongan'ny fahafahako.

putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea

Dia hiantso Hianao, ary izaho hamaly Anao; ary mba halahelo ny asan'ny tananao Hianao.

vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram

Fa ankehitriny manisa ny diako Hianao; Tsy mitsikilo ny fahotako va Hianao?

tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis

Efa voaisy tombo-kase ny kitapo misy ny fahadisoako; Ary voazaitranao ny heloko.

signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam

Kanefa na dia ny tendrombohitra aza, raha mianjera, dia mihalevona; Ary ny vatolampy dia afindra hiala amin'ny fitoerany;

mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo

Lanin'ny rano ny vato; ary indaosin'ny riaka ny vovo-tany: Toy izany no fanimbanao ny fanantenan'ny zanak'olombelona.

lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes

Mandresy azy ho mandrakizay Hianao, ka lasa izy; Manova ny tarehiny Hianao ka mampandeha azy.

roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum

Omem-boninahitra ny zanany nefa tsy fantany; Ary mietry ireo, nefa tsy hitany.

sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget

Ny mihatra amin'ny tenany ihany no mampanaintaina azy, ary ny mihatra amin'ny tenany ihany no mampalahelo ny fanahiny.

attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit