Job 29

Dia mbola nandroso nanao oha-teny ihany Joba ka nanao hoe:
Y VOLVIÓ Job á tomar su propósito, y dijo:
Enga anie ka ho tahaka ny tamin'ireny volana lasa ireny aho! Dia tahaka ilay tamin'ny andro niarovan'Andriamanitra ahy!
¡Quién me tornase como en los meses pasados, Como en los días que Dios me guardaba,
Fony mbola nazava teo ambonin'ny lohako ny jirony, ary ny fahazavany no nandehanako tao amin'ny maizina;
Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, Á la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;
Eny, tahaka ny toetro fony aho mbola fararano, raha niseho teo ambonin'ny laiko ny fisakaizan'Andriamanitra;
Como fué en los días de mi mocedad, Cuando el secreto de Dios estaba en mi tienda;
Fony mbola tao amiko ny Tsitoha, Ary nanodidina ahy ny zanako;
Cuando aún el Omnipotente estaba conmigo, Y mis hijos alrededor de mi;
Fony mbola nanasa ny tongotro tamin'ny rononomandry aho, ary ny vatolampy namoaka renirano diloilo teo amiko;
Cuando lavaba yo mis caminos con manteca, Y la piedra me derramaba ríos de aceite!
Raha niainga niakatra ho eo amin'ny vavahadin'ny tanàna aho ka nametraka ny fipetrahako teo ankalalahana,
Cuando salía á la puerta á juicio, Y en la plaza hacía preparar mi asiento,
Dia nahita ahy ny zatovo ka niampirimpirina; Ary niainga ny fotsy volo, dia nijoro;
Los mozos me veían, y se escondían; Y los viejos se levantaban, y estaban en pie;
Nangina tsy niteny ny lehibe ka nitampim-bava;
Los príncipes detenían sus palabras, Ponían la mano sobre su boca;
Tsy sahy niteny ny mpanapaka, ary ny lelany niraikitra tamin'ny lanilaniny.
La voz de los principales se ocultaba, Y su lengua se pegaba á su paladar:
Izay sofina nandre dia nanao ahy hoe sambatra; Ary Izay maso nahita dia vavolombelona ho ahy,
Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, Y los ojos que me veían, me daban testimonio:
Satria namonjy ny ory izay nitaraina aho sy ny kamboty izay tsy nanan-kamonjy.
Porque libraba al pobre que gritaba, Y al huérfano que carecía de ayudador.
Ny fisaoran'izay efa ho faty dia tonga tamiko; Ary ny fon'ny mpitondratena nampifaliko.
La bendición del que se iba á perder venía sobre mí; Y al corazón de la viuda daba alegría.
Nitafy fahamarinana aho, ka mba nitafy ahy kosa izy; Eny, tahaka ny lamba sy ny hamama ny rariny izay nananako.
Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto; Y mi toca era juicio.
Efa maso ho an'ny jamba aho ary tongotra ho an'ny mandringa.
Yo era ojos al ciego, Y pies al cojo.
Efa ray ho an'ny malahelo aho, ary ny adin'ny olona tsy fantatro aza nodinihiko.
Á los menesterosos era padre; Y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia:
Namaky ny nifin'ny ratsy fanahy aho ka nandrombaka ny babo teo am-bavany
Y quebraba los colmillos del inicuo, Y de sus dientes hacía soltar la presa.
Dia hoy izaho: Eo amin'ny akaniko ihany no hialako aina, ary hanamaro ny androko toy ny fasika aho.
Y decía yo: En mi nido moriré, Y como arena multiplicaré días.
Ny fakako ho azon'ny rano, ary ny ando hitoetra amin'ny sampako mandritra ny alina.
Mi raíz estaba abierta junto á las aguas, Y en mis ramas permanecía el rocío.
Ho vaovao amiko lalandava ny voninahitro, ary ny tsipikako hihahenjana eny an-tanako.
Mi honra se renovaba en mí, Y mi arco se corroboraba en mi mano.
Nihaino ahy ny olona, dia niandry, ka nangina tamin'ny fanolorako saina izy.
Oíanme, y esperaban; Y callaban á mi consejo.
Rehefa niteny aho, dia tsy mba namaly intsony izy; ary nitetevan'ny teniko izy.
Tras mi palabra no replicaban, Y mi razón destilaba sobre ellos.
Niandry ahy toy ny fiandry ny ranonorana izy ary nitanatana vava toy ny fiandry ny fara-orana.
Y esperábanme como á la lluvia, Y abrían su boca como á la lluvia tardía.
Raha nisy nila ho ketraka, dia mbola niseho miramirana taminy ihany ny tarehiko, ary tsy nahamaloka ny fahazavan'ny tavako ireo.
Si me reía con ellos, no lo creían: Y no abatían la luz de mi rostro.
Nifidy ny lalan-kalehany aho ka nipetraka ho lohany, eny, nitoetra toy ny mpanjaka teo amin'ny miaramila sy toy ny mpampionona ny misaona aho.
Calificaba yo el camino de ellos, y sentábame en cabecera; Y moraba como rey en el ejército, Como el que consuela llorosos.