Job 17

Efa ho ritra ny aiko; Efa milopilopy ny androko; Efa miandry ahy ny fasana.
MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, Y me está aparejado el sepulcro.
Eny, fanesoana tokoa no manodidina ahy, ary tsy maintsy mijery ny filany ady amiko aho.
No hay conmigo sino escarnecedores, En cuya acrimonia se detienen mis ojos.
Masina Hianao, aoka ny tenanao ihany no hiantoka ahy aminao; Fa iza moa no hety hiantoka ahy?
Pon ahora, dame fianza para litigar contigo: ¿Quién tocará ahora mi mano?
Fa ny fon'ireto dia voahidinao tsy hidiran'ny fahalalana; koa izany no tsy hanandratanao azy.
Porque á éstos has tú escondido su corazón de inteligencia: Por tanto, no los ensalzarás.
Izay manolotra ny sakaizany ho babo, dia ho pahina kosa ny mason'ny zanany.
El que denuncia lisonjas á sus prójimos, Los ojos de sus hijos desfallezcan.
Ary efa nanao ahy ho ambentinteny amin'ny firenena Izy, ka rorany mandrakariva ny tavako.
Él me ha puesto por parábola de pueblos, Y delante de ellos he sido como tamboril.
Efa pahina ny masoko noho ny alahelo; Ary efa toy ny aloka ny momba ny tenako rehetra.
Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, Y mis pensamientos todos son como sombra.
Ankona noho izany ny olona mahitsy, ary ny tsy manan-tsiny mihendratra mahita ny mpihatsaravela-tsihy.40
Los rectos se maravillarán de esto, Y el inocente se levantará contra el hipócrita.
Fa ny marina mifikitra tsara amin'ny halehany, ary izay madio tanana no hitombo hery.
No obstante, proseguirá el justo su camino, Y el limpio de manos aumentará la fuerza.
Avia avokoa indray ary ianareo rehetra tsy mahita izay olon-kendry eo aminareo aho.
Mas volved todos vosotros, y venid ahora, Que no hallaré entre vosotros sabio.
Mihelina ny androko, voaongotra ny fikasako. Dia izay hevitra fikirin'ny foko indrindra;
Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, Los designios de mi corazón.
Ny alina ataon'ireny ho antoandro, ary ny mazava ho efa akaiky, nefa tamy ihany ny maizina.
Pusieron la noche por día, Y la luz se acorta delante de las tinieblas.
Raha mbola misy antenaiko, dia ny fiainan-tsi-hita fonenako ihany; Ao amin'ny maizina no hamelarako ny fandriako.
Si yo espero, el sepulcro es mi casa: Haré mi cama en las tinieblas.
Ny fasana no nantsoiko hoe: Raiko ianao; Ary ny kankana: Reniko sy anabaviko ianao.
Á la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; Á los gusanos: Mi madre y mi hermana.
Fa aiza ary ny fanantenako? Ary iza no mahita azy?
¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? Y mi esperanza ¿quién la verá?
Midina any amin'ny vavahadin'ny fiainan-tsi-hita izany, raha mba hahita fitsaharana ao amin'ny vovoka aho.
Á los rincones de la huesa descenderán, Y juntamente descansarán en el polvo.