Job 29

Dia mbola nandroso nanao oha-teny ihany Joba ka nanao hoe:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Enga anie ka ho tahaka ny tamin'ireny volana lasa ireny aho! Dia tahaka ilay tamin'ny andro niarovan'Andriamanitra ahy!

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Fony mbola nazava teo ambonin'ny lohako ny jirony, ary ny fahazavany no nandehanako tao amin'ny maizina;

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Eny, tahaka ny toetro fony aho mbola fararano, raha niseho teo ambonin'ny laiko ny fisakaizan'Andriamanitra;

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Fony mbola tao amiko ny Tsitoha, Ary nanodidina ahy ny zanako;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Fony mbola nanasa ny tongotro tamin'ny rononomandry aho, ary ny vatolampy namoaka renirano diloilo teo amiko;

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Raha niainga niakatra ho eo amin'ny vavahadin'ny tanàna aho ka nametraka ny fipetrahako teo ankalalahana,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Dia nahita ahy ny zatovo ka niampirimpirina; Ary niainga ny fotsy volo, dia nijoro;

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Nangina tsy niteny ny lehibe ka nitampim-bava;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Tsy sahy niteny ny mpanapaka, ary ny lelany niraikitra tamin'ny lanilaniny.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Izay sofina nandre dia nanao ahy hoe sambatra; Ary Izay maso nahita dia vavolombelona ho ahy,

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Satria namonjy ny ory izay nitaraina aho sy ny kamboty izay tsy nanan-kamonjy.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Ny fisaoran'izay efa ho faty dia tonga tamiko; Ary ny fon'ny mpitondratena nampifaliko.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Nitafy fahamarinana aho, ka mba nitafy ahy kosa izy; Eny, tahaka ny lamba sy ny hamama ny rariny izay nananako.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Efa maso ho an'ny jamba aho ary tongotra ho an'ny mandringa.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Efa ray ho an'ny malahelo aho, ary ny adin'ny olona tsy fantatro aza nodinihiko.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Namaky ny nifin'ny ratsy fanahy aho ka nandrombaka ny babo teo am-bavany

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Dia hoy izaho: Eo amin'ny akaniko ihany no hialako aina, ary hanamaro ny androko toy ny fasika aho.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Ny fakako ho azon'ny rano, ary ny ando hitoetra amin'ny sampako mandritra ny alina.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Ho vaovao amiko lalandava ny voninahitro, ary ny tsipikako hihahenjana eny an-tanako.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Nihaino ahy ny olona, dia niandry, ka nangina tamin'ny fanolorako saina izy.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Rehefa niteny aho, dia tsy mba namaly intsony izy; ary nitetevan'ny teniko izy.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Niandry ahy toy ny fiandry ny ranonorana izy ary nitanatana vava toy ny fiandry ny fara-orana.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Raha nisy nila ho ketraka, dia mbola niseho miramirana taminy ihany ny tarehiko, ary tsy nahamaloka ny fahazavan'ny tavako ireo.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Nifidy ny lalan-kalehany aho ka nipetraka ho lohany, eny, nitoetra toy ny mpanjaka teo amin'ny miaramila sy toy ny mpampionona ny misaona aho.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.