Job 41

Indro, foana ny fihendrena azy; Tsy mahakivy va na dia ny fijery azy aza?

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

Tsy misy sahy manao vi-very hanaitra azy; Koa iza kosa no mahajanona eo anatrehako?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

Iza no nanome Ahy aloha mba hamaliako azy? Ny eny ambanin'ny lanitra rehetra dia Ahy avokoa.

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

Tsy mbola hangina Aho ny amin'ny momba ny tenany sy ny heriny ary ny fahatsaran'ny endriny.

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

Iza no mahasonga ny fitafiany anoloany? Na iza no sahy hiditra ao amin'ny nifiny roa sosona?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

Iza no mahasokatra ny varavaran'ny tavany? Mahatsiravina ny nifiny manodidina!

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

Reharehany ny faharaoraon'ny kirany, mihidy avokoa toy ny voapetaka mafy amin'ny tombo-kase ireo;

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

Mikirindro ireo, ka tsy azon'ny rivotra idirana eo anelanelany.

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

Mifanindry lany ireo sady mifaniditra ka tsy azo sarahina,

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

Ny fieviny dia mampamirapiratra fahazavana, ary ny masony dia tahaka ny hodimason'ny maraina.

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

Lelafo no mivoaka avy amin'ny vavany; Kilalaon'afo no mipariaka avy aminy.

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

Ny vavorony dia ivoahan'ny setroka, tahaka ny avy amin'ny vilany mangotraka, na amin'ny fahandroana.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

Ny fofonainy mampirehitra arina, ary misy lelafo mivoaka avy amin'ny vavany.

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

Ny vozony no itoeran'ny hery; Ary mibitaka eo alohany ny fampahatahorana.

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

Mivalombalona ny hotraka amin'ny tenany; Mafy ireny ka tsy azo endahana.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

Mafy tahaka ny vato ny fony; Eny, mafy tahaka ny vato fikosoham-bary.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

Raha mitsangana izy, dia raiki-tahotra ny mahery; Eny, toran-kovitra ireo ka tsy mahavoa.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

Raha misy mamely azy amin'ny sabatra dia tsy mahalaitra, na amin'ny lefom-pohy, na ny firombaka, na ny zana-tsipìka.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

Ataony toy ny mololo ny vy, ary toy ny hazo momoka ny varahina.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

Tsy mampandositra azy ny zana-tsipìka; Ataony ho toy ny vodivary ny vaton'antsamotady.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

Ataony ho toy ny vodivary koa ny langilangy; Ihomehezany ny fanetsehana ny lefona.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

Ny takibany dia tahaka ny tavim-bilany maranitra; Mamelatra fivelezam-bary maranitra eo amin'ny fotaka izy.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

Mampandevy ny lalina ho tahaka ny ao am-bilany izy; Manao ny ranomasina ho tahaka ny vilany misy menaka manitra izy.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

Mampahazava ny lalany eo aoriany izy. Ataon'ny olona ho toy ny volo fotsy ny lalina.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

Tsy misy tahaka azy eny ambonin'ny tany, izay voaforona tsy hahalala tahotra.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

Ny avo rehetra jereny avokoa; Mpanjakan'ny bibi-dia rehetra izy

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.