Job 20

Dia namaly Zofara Namatita ka nanao hoe:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Noho izany dia mamaly ahy ny eritreritro, eny, noho ny fihetsiketsiky ny saiko.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

Reko lalandava ny anatra mampahamenatra ahy; Ary ny fanahiko mamaly ahy avy amin'ny fahalalako.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

Tsy fantatrao va fa hatramin'ny ela, eny, hatrizay nampitoerana ny olona tetỳ ambonin'ny tany,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

Dia vetivety foana ny firavoravoan'ny ratsy fanahy, ary indray mipi-maso monja ny fifalian'ny mpihatsaravelatsihy?44

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

Fa na dia mipaka amin'ny lanitra aza ny hahavony, ka mitehika amin'ny rahona ny lohany,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

Dia ho very mandrakizay toy ny dikiny ihany izy; Izay nahita azy dia hanao hoe: Aiza izy?

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

Manidina tahaka ny nofy izy ka tsy ho hita; Eny, ampandosirina tahaka ny tsindrimandry amin'ny alina izy.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

Ny maso izay mijery, dia indray mitopy ihany no ahitany azy; Ary dia tsy hahita azy intsony ny fitoerany.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Ny zanany hitambitamby amin'ny malahelo, ary ny tànany ihany no hampody ny hareny.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Ny taolany dia feno ny herin'ny fahatanorana, Nefa hiara-mandry aminy eo amin'ny vovoka izany.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Na dia mamy ao am-bavany aza ny ratsy, ka afeniny ao ambanin'ny lelany,

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

Ary tsitsiny ka tsy foiny, fa tehiriziny ao amin'ny lanilaniny ihany,

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

Dia miova ny haniny ao an-kibony, ka aferon'ny vipera no ao anatiny.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

Harena no nateliny, nefa aloany indray; Loaran'Andriamanitra hiala ao an-kibony izany.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Ny poizin'ny vipera no hotsentsefiny; Hahafaty azy ny lelan'ny menarana.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

Tsy ho faly mahita renirano izy, dia ony sy riaky ny tantely sy ronono.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

Tsy azony atelina izay nikelezany aina, fa tsy maintsy hampodiny; Na dia be aza ny hareny, dia tsy ho araka izany ny hafaliany.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

Fa nampahory sy nahafoy ny reraka izy ka naka trano an-keriny, fa tsy hahatontosa azy.

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

Satria tsy mahalala mionona ny kibony, dia tsy hahavonjy ny tenany mbamin'ny tiany indrindra izy.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

Tsy misy tsy tratry ny fieremany; Ka dia tsy haharitra ny fiadanany.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Ho poriporitra izy, na dia mihoa-pampana aza ny fananany; Ny tanan'ny ory no hamely azy.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

Halefan'Andriamanitra ny fahatezerany mirehitra hameno ny kibony; Eny, halatsany aminy toy ny ranonorana izany ho hanina ho azy.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

Raha mandositra ny vy fiadiana izy, dia hahavoa azy miboroaka ny tsipìka varahina;

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Tsoahany izany, ka mivoaka avy amin'ny tenany; Eny, ny manelatselatra dia mivoaka avy amin'ny aferony; Lasa izy azon'ny fahatahorana mafy.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

Ny aizim-pito no voarakitra ho amin'ny raki-malalany; Afo tsy tsofina no handoro azy sady handevona izay sisa ao amin'ny lainy.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Hambaran'ny lanitra ny helony, Ary ny tany hitsangana hiampanga azy,

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Ho lasa ny harena tafiditra ao an-tranony; Eny, ho levona izany amin'ny andro fahatezerany.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Izany no anjaran'ny ratsy fanahy avy amin'Andriamanitra, sy lova voatendrin'Andriamanitra ho azy.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.