Psalms 104

Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.

Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον. Κυριε Θεε μου, εμεγαλυνθης σφοδρα τιμην και μεγαλοπρεπειαν εισαι ενδεδυμενος

Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:

ο περιτυλιττομενος το φως ως ιματιον, ο εκτεινων τον ουρανον ως καταπετασμα

Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:

ο στεγαζων με υδατα τα υπερωα αυτου ο ποιων τα νεφη αμαξαν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων

Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:

ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα, τους λειτουργους αυτου πυρος φλογα

Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.

ο θεμελιων την γην επι την βασιν αυτης, δια να μη σαλευθη εις τον αιωνα του αιωνος.

Thou coveredst it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.

Με την αβυσσον, ως με ιματιον, εκαλυψας αυτην τα υδατα εσταθησαν επι των ορεων

At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.

απο επιτιμησεως σου εφυγον απο της φωνης της βροντης σου εσυρθησαν εν βια

They go up by the mountains; they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them.

ανεβησαν εις τα ορη, κατεβησαν εις τας κοιλαδας, εις τοπον, τον οποιον διωρισας δι αυτα

Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.

εθεσας οριον, το οποιον δεν θελουσιν υπερβη ουδε θελουσιν επιστρεψει δια να σκεπασωσι την γην.

He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills.

Ο εξαποστελλων πηγας εις τας φαραγγας, δια να ρεωσιν αναμεσον των ορεων

They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.

ποτιζουσι παντα τα θηρια του αγρου οι αγριοι ονοι σβυνουσι την διψαν αυτων

By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.

πλησιον αυτων τα πετεινα του ουρανου κατασκηνουσι, και αναμεσον των κλαδων κελαδουσιν.

He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.

Ο ποτιζων τα ορη εκ των υπερωων αυτου απο του καρπου των εργων σου χορταινει η γη.

He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;

Ο αναδιδων χορτον δια τα κτηνη και βοτανην προς χρησιν του ανθρωπου, δια να εξαγη τροφην εκ της γης,

And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man's heart.

και οινον ευφραινοντα την καρδιαν του ανθρωπου, ελαιον δια να λαμπρυνη το προσωπον αυτου, και αρτον στηριζοντα την καρδιαν του ανθρωπου.

The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted;

Εχορτασθησαν τα δενδρα του Κυριου αι κεδροι του Λιβανου, τας οποιας εφυτευσεν

Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.

Οπου τα πετεινα καμνουσι φωλεας αι πευκαι ειναι η κατοικια του πελαργου.

The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.

Τα ορη τα υψηλα ειναι δια τας δορκαδας αι πετραι καταφυγη εις τους δασυποδας.

He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down.

Εκαμε την σεληνην δια τους καιρους ο ηλιος γνωριζει την δυσιν αυτου.

Thou makest darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth.

Φερεις σκοτος, και γινεται νυξ εν αυτη περιφερονται παντα τα θηρια του δασους

The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.

οι σκυμνοι βρυχωνται δια να αρπασωσι, και να ζητησωσι παρα του Θεου την τροφην αυτων.

The sun ariseth, they gather themselves together, and lay them down in their dens.

Ο ηλιος ανατελλει συναγονται και πλαγιαζουσιν εν τοις σπηλαιοις αυτων

Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.

εξερχεται ο ανθρωπος εις το εργον αυτου και εις την εργασιαν αυτου εως εσπερας.

O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.

Ποσον μεγαλα ειναι τα εργα σου, Κυριε τα παντα εν σοφια εποιησας η γη ειναι πληρης των ποιηματων σου

So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts.

αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος. Εκει ειναι ερπετα αναριθμητα, ζωα μικρα μετα μεγαλων

There go the ships: there is that leviathan, whom thou hast made to play therein.

εκει διατρεχουσι τα πλοια εκει ο Λευιαθαν ουτος, τον οποιον επλασας δια να παιζη εν αυτη.

These wait all upon thee; that thou mayest give them their meat in due season.

Παντα ταυτα επι σε ελπιζουσι, δια να δωσης εν καιρω την τροφην αυτων.

That thou givest them they gather: thou openest thine hand, they are filled with good.

Διδεις εις αυτα, συναγουσιν ανοιγεις την χειρα σου, χορταινουσιν αγαθα.

Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.

Αποστρεφεις το προσωπον σου, ταραττονται σηκονεις την πνοην αυτων, αποθνησκουσι και εις το χωμα αυτων επιστρεφουσιν

Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.

εξαποστελλεις το πνευμα σου, κτιζονται, και ανανεονεις το προσωπον της γης.

The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.

Η δοξα του Κυριου εστω εις τον αιωνα ας ευφραινεται ο Κυριος εις τα εργα αυτου

He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.

ο επιβλεπων επι την γην και καμνων αυτην να τρεμη εγγιζει τα ορη, και καπνιζουσι.

I will sing unto the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.

Θελω ψαλλει εις τον Κυριον ενοσω ζω θελω ψαλμωδει εις τον Θεον μου ενοσω υπαρχω.

My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.

Η εις αυτον μελετη μου θελει εισθαι γλυκεια εγω θελω ευφραινεσθαι εις τον Κυριον.

Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.

Ας εκλειψωσιν οι αμαρτωλοι απο της γης και οι ασεβεις ας μη υπαρχωσι πλεον. Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον. Αλληλουια.