Lamentations 3

I am the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.

Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της �αβδου του θυμου αυτου.

He hath led me, and brought me into darkness, but not into light.

Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως.

Surely against me is he turned; he turneth his hand against me all the day.

Ναι, κατ εμου εστραφη κατ εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν.

My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.

Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου συνετριψε τα οστα μου.

He hath builded against me, and compassed me with gall and travail.

Ωικοδομησε κατ εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον.

He hath set me in dark places, as they that be dead of old.

Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους.

He hath hedged me about, that I cannot get out: he hath made my chain heavy.

Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω εβαρυνε τας αλυσεις μου.

Also when I cry and shout, he shutteth out my prayer.

Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου.

He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.

Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου.

He was unto me as a bear lying in wait, and as a lion in secret places.

Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις.

He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.

Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην.

He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.

Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος.

He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins.

Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου.

I was a derision to all my people; and their song all the day.

Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν.

He hath filled me with bitterness, he hath made me drunken with wormwood.

Με εχορτασε πικριαν με εμεθυσεν αψινθιον.

He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.

Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας με εκαλυψε με σποδον.

And thou hast removed my soul far off from peace: I forgat prosperity.

Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου ελησμονησα το αγαθον.

And I said, My strength and my hope is perished from the LORD:

Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου.

Remembering mine affliction and my misery, the wormwood and the gall.

Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην.

My soul hath them still in remembrance, and is humbled in me.

Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι.

This I recall to my mind, therefore have I hope.

Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα

It is of the LORD'S mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.

Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου.

They are new every morning: great is thy faithfulness.

Ανανεονονται εν ταις πρωιαις μεγαλη ειναι η πιστοτης σου.

The LORD is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.

Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου δια τουτο θελω ελπιζει επ αυτον.

The LORD is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him.

Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον.

It is good that a man should both hope and quietly wait for the salvation of the LORD.

Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου.

It is good for a man that he bear the yoke in his youth.

Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου.

He sitteth alone and keepeth silence, because he hath borne it upon him.

Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ αυτον.

He putteth his mouth in the dust; if so be there may be hope.

Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις.

He giveth his cheek to him that smiteth him: he is filled full with reproach.

Θελει δωσει την σιαγονα εις τον �απιζοντα αυτον θελει χορτασθη απο ονειδισμου.

For the Lord will not cast off for ever:

Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα

But though he cause grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.

Αλλ εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου.

For he doth not afflict willingly nor grieve the children of men.

Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων.

To crush under his feet all the prisoners of the earth,

Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης.

To turn aside the right of a man before the face of the most High,

Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου

To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.

Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα.

Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not?

Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος;

Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?

Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα;

Wherefore doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?

Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου;

Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.

Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον.

Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.

Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες,

We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned.

Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν συ δεν μας συνεχωρησας.

Thou hast covered with anger, and persecuted us: thou hast slain, thou hast not pitied.

Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας εφονευσας, δεν εφεισθης.

Thou hast covered thyself with a cloud, that our prayer should not pass through.

Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων.

Thou hast made us as the offscouring and refuse in the midst of the people.

Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων.

All our enemies have opened their mouths against us.

Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ ημας.

Fear and a snare is come upon us, desolation and destruction.

Φοβος και λακκος ηλθον εφ ημας, ερημωσις και συντριμμος.

Mine eye runneth down with rivers of water for the destruction of the daughter of my people.

Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου.

Mine eye trickleth down, and ceaseth not, without any intermission,

Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν,

Till the LORD look down, and behold from heaven.

Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου.

Mine eye affecteth mine heart because of all the daughters of my city.

Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου.

Mine enemies chased me sore, like a bird, without cause.

Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον.

They have cut off my life in the dungeon, and cast a stone upon me.

Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ εμε.

Waters flowed over mine head; then I said, I am cut off.

Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου ειπα, Απερριφθην.

I called upon thy name, O LORD, out of the low dungeon.

Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου.

Thou hast heard my voice: hide not thine ear at my breathing, at my cry.

Ηκουσας την φωνην μου μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου.

Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.

Επλησιασας καθ ην ημεραν σε επεκαλεσθην ειπας, Μη φοβου.

O Lord, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.

Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου ελυτρωσας την ζωην μου.

O LORD, thou hast seen my wrong: judge thou my cause.

Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον κρινον την κρισιν μου.

Thou hast seen all their vengeance and all their imaginations against me.

Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου.

Thou hast heard their reproach, O LORD, and all their imaginations against me;

Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου

The lips of those that rose up against me, and their device against me all the day.

Τους λογους των επανισταμενων επ εμε και τας μελετας αυτων κατ εμου ολην την ημεραν.

Behold their sitting down, and their rising up; I am their musick.

Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται εγω ειμαι το ασμα αυτων.

Render unto them a recompence, O LORD, according to the work of their hands.

Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων.

Give them sorrow of heart, thy curse unto them.

Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν σου επ αυτους.

Persecute and destroy them in anger from under the heavens of the LORD.

Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.