Psalms 102

Hear my prayer, O LORD, and let my cry come unto thee.

Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.

Hide not thy face from me in the day when I am in trouble; incline thine ear unto me: in the day when I call answer me speedily.

Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.

For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.

Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.

My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.

Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.

By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my skin.

Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.

I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.

Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.

I watch, and am as a sparrow alone upon the house top.

Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.

Mine enemies reproach me all the day; and they that are mad against me are sworn against me.

Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.

For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast lifted me up, and cast me down.

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

My days are like a shadow that declineth; and I am withered like grass.

Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.

But thou, O LORD, shalt endure for ever; and thy remembrance unto all generations.

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.

Thou shalt arise, and have mercy upon Zion: for the time to favour her, yea, the set time, is come.

Kalkıp Siyon’a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.

For thy servants take pleasure in her stones, and favour the dust thereof.

Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.

So the heathen shall fear the name of the LORD, and all the kings of the earth thy glory.

Uluslar RAB’bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.

When the LORD shall build up Zion, he shall appear in his glory.

Çünkü RAB Siyon’u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.

He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.

Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.

This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the LORD.

Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB’be övgüler sunsun.

For he hath looked down from the height of his sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;

RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,

To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;

Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.

To declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

When the people are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

He weakened my strength in the way; he shortened my days.

RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.

I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years are throughout all generations.

“Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!

Of old hast thou laid the foundation of the earth: and the heavens are the work of thy hands.

[] “Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.

They shall perish, but thou shalt endure: yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed:

Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.

But thou art the same, and thy years shall have no end.

Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.

The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.

Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”