Zechariah 6

6:1

And I turned, and lifted up mine eyes, and looked, and, behold, there came four chariots out from between two mountains; and the mountains were mountains of brass.

باز به بالا نگاه کردم و چهار ارّابه را دیدم که از بین دو کوه برنزی بیرون آمدند.

6:2

In the first chariot were red horses; and in the second chariot black horses;

ارابهٔ اولی به وسیلهٔ اسبهای قرمز، دومی با اسبهای سیاه،

6:3

And in the third chariot white horses; and in the fourth chariot grisled and bay horses.

سومی توسط اسبهای سفید و چهارمی به وسیلهٔ اسبهای ابلق کشیده می‌شد.

6:4

Then I answered and said unto the angel that talked with me, What are these, my lord?

از فرشته‌ای که با من صحبت می‌کرد پرسیدم: «آقای من، اینها چیستند؟»

6:5

And the angel answered and said unto me, These are the four spirits of the heavens, which go forth from standing before the Lord of all the earth.

فرشته جواب داد: «اینها چهار روح آسمانی هستند که از حضور خداوندِ تمام روی زمین آمده‌اند.»

6:6

The black horses which are therein go forth into the north country; and the white go forth after them; and the grisled go forth toward the south country.

ارابهٔ اسبهای سیاه به سوی شمال، اسبهای سفید به جانب غرب و اسبهای ابلق به طرف جنوب می‌روند.

6:7

And the bay went forth, and sought to go that they might walk to and fro through the earth: and he said, Get you hence, walk to and fro through the earth. So they walked to and fro through the earth.

اسبها بی‌قرار بودند و می‌خواستند که هرچه زودتر بروند و در سراسر زمین گردش کنند. فرشته فرمود: «بروید و گشت و گذارتان را شروع کنید.» پس آنها به راه افتادند و تمام زمین را گردش کردند.

6:8

Then cried he upon me, and spake unto me, saying, Behold, these that go toward the north country have quieted my spirit in the north country.

بعد او خطاب به من کرده فرمود: «آن اسبهایی که به طرف شمال رفتند، خشم مرا فرونشاندند.»

6:9

And the word of the LORD came unto me, saying,

خداوند به من فرمود: