Psalms 44

Al capo de’ musici. Dei figliuoli di Core. Cantico. O Dio, noi abbiamo udito coi nostri orecchi, i nostri padri ci hanno raccontato l’opera che compisti ai loro giorni, ai giorni antichi.
Ki te tino kaiwhakatangi, ma nga tama a Koraha. He Makiri. E te Atua, kua rongo o matou taringa, kua korerotia ki a matou e o matou matua, nga mahi i mahia e koe i o ratou ra, i nga ra o mua.
Tu con la tua mano scacciasti le nazioni e stabilisti i nostri padri; distruggesti dei popoli per estender loro.
Nau nga tauiwi i pana ki tou ringa, nau ratou i whakato: nau nga iwi i whiu, a whakamararatia ana ratou.
Poiché essi non conquistarono il paese con la loro spada, né fu il loro braccio che li salvò, ma la tua destra, il tuo braccio, la luce del tuo volto, perché li gradivi.
Ehara hoki i te mea, na ta ratou hoari i whiwhi ai ratou ki te whenua, ehara to ratou takakau i te mea i ora ai ratou: engari na tou matau, na tou takakau hoki, na te marama ano o tou mata, he pai hoki nou ki a ratou.
Tu sei il mio re, o Dio, ordina la salvezza di Giacobbe!
E te Atua, ko koe toku Kingi: whakahaua he whakaora mo Hakapa.
Con te noi abbatteremo i nostri nemici, nel tuo nome calpesteremo quelli che si levan contro a noi.
Mau ka turaki ai matou i o matou hoariri; ma tou ingoa ka takahia ai e matou te hunga e whakatika ana ki a matou.
Poiché non è nel mio arco che io confido, e non è la mia spada che mi salverà;
E kore hoki ahau e whakawhirinaki ki taku kopere: e kore ano taku hoari e whakaora i ahau.
ma sei tu che ci salvi dai nostri nemici e rendi confusi quelli che ci odiano.
Nau hoki matou i ora ai i o matou hoariri: nau ano i whakama ai te hunga i kino ki a matou.
In Dio noi ci glorieremo, ogni giorno e celebreremo il tuo nome in perpetuo. Sela.
Ko te Atua ta matou e whakamanamana ai i te roa o te ra: ka whakamoemiti ano matou ki tou ingoa ake ake. (Hera.
Ma ora ci hai reietti e coperti d’onta, e non esci più coi nostri eserciti.
Otira kua panga nei matou e koe, kua meinga kia whakama: kahore hoki koe kia haere tahi me a matou taua.
Tu ci fai voltar le spalle davanti al nemico, e quelli che ci odiano ci depredano.
Kua meinga matou kia hoki whakamuri mai i te hoariri; kei te pahua ano i etahi ma ratou te hunga e kino ana ki a matou.
Ci hai dati via come pecore da mangiare, e ci hai dispersi fra le nazioni.
Kua hoatu matou e koe, ano he hipi e kainga ana: kua marara ki roto ki nga tauiwi.
Tu vendi il tuo popolo per un nulla, e non ti sei tenuto alto nel fissarne il prezzo.
E hokona ana e koe tau iwi, a hore he utu: kahore hoki koe e whiwhi rawa i te utu mo ratou.
Tu ci fai oggetto d’obbrobrio per i nostri vicini, di beffe e di scherno per quelli che ci stan d’intorno.
E meinga ana matou e koe hei tawainga ma o matou hoa kainga; hei whakahaweatanga, hei whakakatanga mai ma te hunga i tetahi taha, i tetahi taha o matou.
Tu ci rendi la favola delle nazioni, e i popoli scuotono il capo, quando si tratta di noi.
E meinga ana matou e koe hei whakatauki ma nga tauiwi; hei rurutanga matenga ma nga iwi.
Tuttodì l’onta mia mi sta dinanzi, e la vergogna mi cuopre la faccia
Kei mua tonu i ahau toku whakama; kua taupokina ahau e te pawera o toku mata;
all’udire chi mi vitupera e m’oltraggia, al vedere il nemico ed il vendicativo.
I te reo o te kaitawai, o te kaikohukohu; i te hoariri, i te kairapu utu.
Tutto questo ci è avvenuto. Eppure non t’abbiam dimenticato e non siamo stati infedeli al tuo patto.
Kua pa katoa tenei ki a matou; heoi kahore matou i wareware ki a koe, kihai ano i teka ki tau kawenata.
Il nostro cuore non si è rivolto indietro, e i nostri passi non si sono sviati dal tuo sentiero,
Kahore to matou ngakau i tahuri whakamuri; kihai ano o matou hikoinga i peka ke i tau ara;
perché tu ci avessi a fiaccare cacciandoci in dimore di sciacalli, perché tu avessi a stender su noi l’ombra della morte.
I maru ai matou i a koe i te wahi o nga tarakona; a taupoki rawa ki te atarangi o te mate.
Se avessimo dimenticato il nome del nostro Dio, e avessimo teso le mani verso un dio straniero,
Mehemea kua wareware matou ki te ingoa o to matou Atua, kua totoro ranei o matou ringa ki te atua ke;
Dio non l’avrebbe egli scoperto? Poich’egli conosce i segreti del cuore.
E kore ranei tenei e ata tirohia e te Atua? E matau ana hoki ia ki nga mea ngaro o te ngakau.
Anzi è per cagion tua che siamo ogni dì messi a morte, e reputati come pecore da macello.
Mou nei hoki matou i patua ai i te ra roa nei: kiia iho matou he hipi e patua ana.
Risvegliati! Perché dormi, o Signore? Destati, non rigettarci in perpetuo!
E ara, he aha koe ka moe ai, e te Ariki? Whakatika, kaua matou e panga tonutia.
Perché nascondi la tua faccia e dimentichi la nostra afflizione e la nostra oppressione?
He aha koe ka huna ai i tou mata? ka wareware ai ki to matou mamae, ki to matou tukinotanga?
Poiché l’anima nostra è abbattuta nella polvere; il nostro corpo aderisce alla terra.
Kua piko nei hoki to matou wairua ki raro ki te puehu; piri rawa to matou kopu ki te whenua.
Lèvati in nostro aiuto, e liberaci, per amor della tua benignità.
E ara, hei awhina i a matou; kia mahara ki tou aroha, a hokona matou.