Lamentations 3

Io sono un uomo che ha veduto l’afflizione sotto la verga del suo furore.

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

Egli m’ha condotto, m’ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.

او مرا به اعماق تاریکی برده

Sì, contro di me di nuovo volge la sua mano tutto il giorno.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Egli ha consunta la mia carne e la mia pelle, ha fiaccato le mie ossa.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

Ha costituito una cinta contro di me, m’ha circondato d’amarezza e d’affanno.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

M’ha fatto abitare in luoghi tenebrosi, come quelli che son morti da lungo tempo.

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

Egli m’ha circondato d’un muro, perché non esca: m’ha caricato di pesanti catene.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

Anche quando grido e chiamo al soccorso, egli chiude l’accesso alla mia preghiera.

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Egli m’ha sbarrato la via di blocchi di pietra, ha sconvolti i miei sentieri.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Egli è stato per me come un orso in agguato, come un leone in luoghi nascosti.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Egli m’ha sviato dal mio cammino e m’ha squarciato, m’ha reso desolato.

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Ha teso il suo arco, m’ha preso come mira delle sue frecce.

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

M’ha fatto penetrar nelle reni le saette del suo turcasso.

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Io son diventato lo scherno di tutto il mio popolo, la sua canzone di tutto il giorno.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

Egli m’ha saziato d’amarezza, m’ha abbeverato d’assenzio.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

M’ha spezzato i denti con della ghiaia, m’ha affondato nella cenere.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

Tu hai allontanata l’anima mia dalla pace, io ho dimenticato il benessere.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

Io ho detto: "E’ sparita la mia fiducia, non ho più speranza nell’Eterno!"

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

Ricordati della mia afflizione, della mia vita raminga, dell’assenzio e dell’amarezza!

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

L’anima mia se ne ricorda del continuo, e n’è abbattuta dentro di me.

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

Questo voglio richiamarmi alla mente, per questo voglio sperare:

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

E’ una grazia dell’Eterno che non siamo stati interamente distrutti; poiché le sue compassioni non sono esaurite;

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

si rinnovano ogni mattina. Grande è la tua fedeltà!

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

"L’Eterno è la mia parte", dice l’anima mia, "perciò spererò in lui".

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

L’Eterno è buono per quelli che sperano in lui, per l’anima che lo cerca.

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

Buona cosa è aspettare in silenzio la salvezza dell’Eterno.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Buona cosa è per l’uomo portare il giogo nella sua giovinezza.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

Si segga egli solitario e stia in silenzio quando l’Eterno glielo impone!

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

Metta la sua bocca nella polvere! forse, v’è ancora speranza.

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

Porga la guancia a chi lo percuote, si sazi pure di vituperio!

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

Poiché il Signore non ripudia in perpetuo;

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

ma, se affligge, ha altresì compassione, secondo la moltitudine delle sue benignità;

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

giacché non è volentieri ch’egli umilia ed affligge i figliuoli degli uomini.

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

Quand’uno schiaccia sotto i piedi tutti i prigionieri della terra,

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

quand’uno perverte il diritto d’un uomo nel cospetto dell’Altissimo,

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

quando si fa torto ad alcuno nella sua causa, il Signore non lo vede egli?

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

Chi mai dice una cosa che s’avveri, se il Signore non l’ha comandato?

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

Il male ed il bene non procedon essi dalla bocca dell’Altissimo?

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

Perché il vivente si rammaricherebbe? Ognuno si rammarichi del proprio peccato!

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

Esaminiamo le nostre vie, scrutiamole, e torniamo all’Eterno!

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

Eleviamo insiem con le mani, i nostri cuori a Dio ne’ cieli!

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

Noi abbiam peccato, siamo stati ribelli, e tu non hai perdonato.

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

Tu ti sei avvolto nella tua ira, e ci hai inseguiti; tu hai ucciso senza pietà;

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

ti sei avvolto in una nuvola, perché la preghiera non potesse passare;

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

tu hai fatto di noi delle spazzature, dei rifiuti, in mezzo ai popoli.

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

Tutti i nostri nemici aprono larga la bocca contro di noi.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

Ci son toccati il terrore, la fossa, la desolazione e la ruina.

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

I miei occhi si sciolgono in rivi d’acqua, a motivo della ruina della figliuola del mio popolo.

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

L’occhio mio si scioglie in lacrime, senza posa, senza intermittenza,

«پیوسته اشک می‌ریزم

finché dal cielo l’Eterno non guardi e non veda il nostro stato.

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

L’occhio mio m’affanna l’anima a motivo di tutte le figliuole della mia città.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

Quelli che mi son nemici senza cagione, m’han dato la caccia come a un uccello.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

M’hanno annientato la vita nella fossa, m’han gettato delle pietre addosso.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

Le acque salivano fin sopra al mio capo, io dicevo: "E’ finita per me!"

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Io ho invocato il tuo nome, o Eterno, dal fondo della fossa;

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

tu hai udito la mia voce; non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, al mio grido!

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

Nel giorno ch’io t’ho invocato ti sei avvicinato; tu hai detto: "Non temere!"

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

O Signore, tu hai difesa la causa dell’anima mia, tu hai redento la mia vita.

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

O Eterno, tu vedi il torto che m’è fatto, giudica tu la mia causa!

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

Tu vedi tutto il loro rancore, tutte le loro macchinazioni contro di me.

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Tu odi i loro oltraggi, o Eterno, tutte le loro macchinazioni contro di me,

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

il linguaggio di quelli che si levano contro di me, quello che meditano contro di me tutto il giorno!

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

Guarda! quando si seggono, quando s’alzano, io sono la loro canzone.

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Tu li retribuirai, o Eterno, secondo l’opera delle loro mani.

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

Darai loro induramento di cuore, la tua maledizione.

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

Li inseguirai nella tua ira, e li sterminerai di sotto i cieli dell’Eterno.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»