Job 30

E ora servo di zimbello a dei più giovani di me, i cui padri non mi sarei degnato di mettere fra i cani del mio gregge!

امّا اکنون آنهایی که از من جوانتر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگهای من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

E a che m’avrebbe servito la forza delle lor mani? Gente incapace a raggiungere l’età matura,

آنها یک عدّه اشخاص تنبل بودند که کاری از دستشان ساخته نبود.

smunta dalla miseria e dalla fame, ridotta a brucare il deserto, la terra da tempo nuda e desolata,

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

strappando erba salsa presso ai cespugli, ed avendo per pane radici di ginestra.

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Sono scacciati di mezzo agli uomini, grida lor dietro la gente come dietro al ladro,

از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آنها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

abitano in burroni orrendi, nelle caverne della terra e fra le rocce;

در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و در بین صخره‌ها پناه می‌بردند.

ragliano fra i cespugli, si sdraiano alla rinfusa sotto i rovi;

مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

gente da nulla, razza senza nome, cacciata via dal paese a bastonate.

گروهی بیکاره و بی‌نام و نشان هستند که از اجتماع طرد شده‌اند.

E ora io sono il tema delle loro canzoni, il soggetto dei loro discorsi.

اکنون آنها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا بازیچهٔ دست خود ساخته‌اند.

Mi aborrono, mi fuggono, non si trattengono dallo sputarmi in faccia.

آنها با نفرت با من رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند برای من خیلی خوب هستند، آنها حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

Non han più ritegno, m’umiliano, rompono ogni freno in mia presenza.

چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آنها به مخالفت من برخاسته‌اند.

Questa genia si leva alla mia destra, m’incalzano, e si appianano le vie contro di me per distruggermi.

فتنه‌گران از هر سو به من حمله می‌کنند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

Hanno sovvertito il mio cammino, lavorano alla mia ruina, essi che nessuno vorrebbe soccorrere!

راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آنها را باز دارد.

S’avanzano come per un’ampia breccia, si precipitano innanzi in mezzo alle ruine.

ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

Terrori mi si rovesciano addosso; l’onor mio è portato via come dal vento, è passata come una nube la mia felicità.

ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزّت و آبرویم بر باد رفته، و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

E ora l’anima mia si strugge in me, m’hanno còlto i giorni dell’afflizione.

اکنون جانم به لب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

La notte mi trafigge, mi stacca l’ossa, e i dolori che mi rodono non hanno posa.

شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

Per la gran violenza del mio male la mia veste si sforma, mi si serra addosso come la tunica.

خداوند یقهٔ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند

Iddio m’ha gettato nel fango, e rassomiglio alla polvere e alla cenere.

خدا مرا در گل ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

Io grido a te, e tu non mi rispondi; ti sto dinanzi, e tu mi stai a considerare!

پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

Ti sei mutato in nemico crudele verso di me; mi perseguiti con la potenza della tua mano.

تو بر من رحم نمی‌کنی و با قدرت بر من جفا می‌‌کنی.

Mi levi per aria, mi fai portar via dal vento, e mi annienti nella tempesta.

مرا در میان تندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

Giacché, lo so, tu mi meni alla morte, alla casa di convegno di tutti i viventi.

می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

Ma chi sta per perire non protende la mano? e nell’angoscia sua non grida al soccorso?

چرا به کسی‌که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟

Non piangevo io forse per chi era nell’avversità? l’anima mia non era ella angustiata per il povero?

آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

Speravo il bene, ed è venuto il male; aspettavo la luce, ed è venuta l’oscurità!

امّا به عوض خوبی، بدی دیدم و به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

Le mie viscere bollono e non hanno requie, son venuti per me giorni d’afflizione.

دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده‌ام.

Me ne vo tutto annerito, ma non dal sole; mi levo in mezzo alla raunanza, e grido aiuto;

ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

son diventato fratello degli sciacalli, compagno degli struzzi.

همنشین من شغال و شترمرغ دوست من شده است.

La mia pelle è nera, e cade a pezzi; le mie ossa son calcinate dall’arsura.

پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند.

La mia cetra non dà più che accenti di lutto, e la mia zampogna voce di pianto.

آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.