Psalms 95

Venite, cantiamo con giubilo all’Eterno, mandiamo grida di gioia alla ròcca della nostra salvezza!

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

Presentiamoci a lui con lodi, celebriamolo con salmi!

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

Poiché l’Eterno è un Dio grande, e un gran Re sopra tutti gli dèi.

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

Nelle sue mani stanno le profondità della terra, e le altezze de’ monti son sue.

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

Suo è il mare, perch’egli l’ha fatto, e le sue mani han formato la terra asciutta.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

Venite, adoriamo e inchiniamoci, inginocchiamoci davanti all’Eterno che ci ha fatti!

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

Poich’egli è il nostro Dio, e noi siamo il popolo ch’egli pasce, e il gregge che la sua mano conduce.

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

Oggi, se udite la sua voce, non indurate il vostro cuore come a Meriba, come nel giorno di Massa nel deserto,

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

quando i vostri padri mi tentarono, mi provarono e videro l’opera mia.

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

Quarant’anni ebbi in disgusto quella generazione, e dissi: E’ un popolo sviato di cuore, e non han conosciuto le mie vie.

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Perciò giurai nell’ira mia: Non entreranno nel mio riposo!

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.