Psalms 78

Cantico di Asaf. Ascolta, popolo mio, il mio insegnamento; porgete gli orecchi alle parole della mia bocca!

Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

Io aprirò la mia bocca per proferir parabole, esporrò i misteri de’ tempi antichi.

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

Quel che noi abbiamo udito e conosciuto, e che i nostri padri ci hanno raccontato,

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

non lo celeremo ai loro figliuoli; diremo alla generazione avvenire le lodi dell’Eterno, e la sua potenza e le maraviglie ch’egli ha operato.

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

Egli stabilì una testimonianza in Giacobbe, e pose una legge in Israele, ch’egli ordinò ai nostri padri di far conoscere ai loro figliuoli,

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

perché fossero note alla generazione avvenire, ai figliuoli che nascerebbero, i quali alla loro volta le narrerebbero ai loro figliuoli,

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

ond’essi ponessero in Dio la loro speranza e non dimenticassero le opere di Dio, ma osservassero i suoi comandamenti;

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

e non fossero come i loro padri, una generazione caparbia e ribelle, una generazione dal cuore incostante, e il cui spirito non fu fedele a Dio.

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

I figliuoli di Efraim, gente di guerra, buoni arcieri, voltaron le spalle il dì della battaglia.

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

Non osservarono il patto di Dio, e ricusarono di camminar secondo la sua legge;

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

e dimenticarono le sue opere e i prodigi ch’egli avea loro fatto vedere.

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

Egli avea compiuto maraviglie in presenza de’ loro padri, nel paese d’Egitto, nelle campagne di Zoan.

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

Fendé il mare e li fece passare, e fermò le acque come in un mucchio.

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

Di giorno li guidò con una nuvola, e tutta la notte con una luce di fuoco.

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

Schiantò rupi nel deserto, e li abbeverò copiosamente, come da gorghi.

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

Fece scaturire ruscelli dalla roccia e ne fece scender dell’acque a guisa di fiumi.

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

Ma essi continuarono a peccare contro di lui, a ribellarsi contro l’Altissimo, nel deserto;

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

e tentarono Dio in cuor loro, chiedendo cibo a lor voglia.

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

E parlarono contro Dio, dicendo: Potrebbe Dio imbandirci una mensa nel deserto?

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

Ecco, egli percosse la roccia e ne colarono acque, ne traboccaron torrenti; potrebb’egli darci anche del pane, e provveder di carne il suo popolo?

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

Perciò l’Eterno, avendoli uditi, s’adirò fieramente, e un fuoco s’accese contro Giacobbe, e l’ira sua si levò contro Israele,

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

perché non aveano creduto in Dio, né avevano avuto fiducia nella sua salvazione;

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

eppure egli comandò alle nuvole di sopra, e aprì le porte del cielo,

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

e fece piover su loro manna da mangiare, e dette loro del frumento del cielo.

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

L’uomo mangiò del pane dei potenti; egli mandò loro del cibo a sazietà.

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

Fece levare in cielo il vento orientale, e con la sua potenza addusse il vento di mezzodì;

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

fece piover su loro della carne come polvere, degli uccelli alati, numerosi come la rena del mare;

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

e li fece cadere in mezzo al loro campo, d’intorno alle loro tende.

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

Così essi mangiarono e furon ben satollati, e Dio mandò loro quel che aveano bramato.

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

Non si erano ancora distolti dalle loro brame, avevano ancora il loro cibo in bocca,

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

quando l’ira di Dio si levò contro loro, e ne uccise tra i più fiorenti, e abbatté i giovani d’Israele.

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

Con tutto ciò peccarono ancora, e non credettero alle sue maraviglie.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

Ond’egli consumò i loro giorni in vanità, e i loro anni in ispaventi.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

Quand’ei li uccideva, essi lo ricercavano e tornavano bramosi di ritrovare Iddio;

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

e si ricordavano che Dio era la loro ròcca, l’Iddio altissimo il loro redentore.

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

Essi però lo lusingavano con la loro bocca, e gli mentivano con la loro lingua.

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

Il loro cuore non era diritto verso lui, e non eran fedeli al suo patto.

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

Ma egli, che è pietoso, che perdona l’iniquità e non distrugge il peccatore, più volte rattenne la sua ira, e non lasciò divampare tutto il suo cruccio.

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

Ei si ricordò ch’essi erano carne, un fiato che passa e non ritorna.

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

Quante volte si ribellarono a lui nel deserto, e lo contristarono nella solitudine!

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

E tornarono a tentare Iddio e a provocare il Santo d’Israele.

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

Non si ricordaron più della sua mano, del giorno in cui egli li liberò dal nemico,

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

quando operò i suoi miracoli in Egitto, e i suoi prodigi nelle campagne di Zoan;

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

mutò i loro fiumi in sangue, e i loro rivi in guisa che non potean più bere;

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

mandò contro loro mosche velenose che li divoravano, e rane che li distruggevano;

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

dette il loro raccolto ai bruchi e la loro fatica alle locuste;

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

distrusse le loro vigne con la gragnuola e i loro sicomori coi grossi chicchi d’essa;

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

abbandonò il loro bestiame alla grandine e le lor gregge ai fulmini.

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

Scatenò su loro l’ardore del suo cruccio, ira, indignazione e distretta, una torma di messaggeri di malanni.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

Dette libero corso alla sua ira; non preservò dalla morte la loro anima, ma abbandonò la loro vita alla pestilenza.

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

Percosse tutti i primogeniti d’Egitto, le primizie del vigore nelle tende di Cham;

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

ma fece partire il suo popolo a guisa di pecore, e lo condusse a traverso il deserto come una mandra.

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

Lo guidò sicuramente sì che non ebbero da spaventarsi, mentre il mare inghiottiva i loro nemici.

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

Li fece arrivare alla sua santa frontiera, alla montagna che la sua destra avea conquistato.

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

Scacciò le nazioni dinanzi a loro, ne assegnò loro a sorte il paese quale eredità, e nelle tende d’esse fece abitare le tribù d’Israele.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

E nondimeno tentarono l’Iddio altissimo e si ribellarono e non osservarono le sue testimonianze.

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

Si trassero indietro e furono sleali come i loro padri; si rivoltarono come un arco fallace;

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

lo provocarono ad ira coi loro alti luoghi, lo mossero a gelosia con le loro sculture.

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

Dio udì questo, e si adirò, prese Israele in grande avversione,

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

onde abbandonò il tabernacolo di Silo, la tenda ov’era dimorato fra gli uomini;

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

e lasciò menare la sua Forza in cattività, e lasciò cader la sua Gloria in man del nemico.

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

Abbandonò il suo popolo alla spada, e s’adirò contro la sua eredità.

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

Il fuoco consumo i loro giovani, e le loro vergini non ebber canto nuziale.

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

I loro sacerdoti caddero per la spada, e le loro vedove non fecer lamento.

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

Poi il Signore si risvegliò come uno che dormisse, come un prode che grida eccitato dal vino.

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

E percosse i suoi nemici alle spalle, e mise loro addosso un eterno vituperio.

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

Ma ripudiò la tenda di Giuseppe, e non elesse la tribù di Efraim;

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

ma elesse la tribù di Giuda, il monte di Sion ch’egli amava.

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

Edificò il suo santuario a guisa de’ luoghi eccelsi, come la terra ch’egli ha fondata per sempre.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

Elesse Davide, suo servitore, lo prese dagli ovili;

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

lo trasse di dietro alle pecore lattanti, per pascere Giacobbe suo popolo, ed Israele sua eredità.

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

Ed egli li pasturò secondo l’integrità del suo cuore, e li guidò con mano assennata.

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.