Psalms 77

Per il Capo de’ Musici. Secondo Jeduthun. Salmo di Asaf. La mia voce s’eleva a Dio, e io grido; la mia voce s’eleva a Dio, ed egli mi porge l’orecchio.

Mia voĉo iras al Dio, kaj mi krias; Mia voĉo iras al Dio, ke Li aŭskultu min.

Nel giorno della mia distretta, io ho cercato il Signore; la mia mano è stata tesa durante la notte senza stancarsi, l’anima mia ha rifiutato d’esser consolata.

En la tago de mia suferado mi serĉas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne malleviĝas; Mia animo ne volas konsoliĝi.

Io mi ricordo di Dio, e gemo; medito, e il mio spirito è abbattuto. Sela.

Mi rememoras Dion, kaj mi ĝemas; Mi meditas, kaj mia spirito malĝojas. Sela.

Tu tieni desti gli occhi miei, sono turbato e non posso parlare.

Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.

Ripenso ai giorni antichi, agli anni da lungo tempo passati.

Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antaŭlonge pasintaj.

Mi ricordo de’ miei canti durante la notte, medito nel mio cuore, e lo spirito mio va investigando:

Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.

Il Signore ripudia egli in perpetuo? E non mostrerà egli più il suo favore?

Ĉu por eterne mia Sinjoro forpuŝis? Kaj ĉu Li ne plu favoros?

E’ la sua benignità venuta meno per sempre? La sua parola ha ella cessato per ogni età?

Ĉu por eterne ĉesiĝis Lia boneco? Ĉu Lia promeso ne plenumiĝos por ĉiuj generacioj?

Iddio ha egli dimenticato d’aver pietà? Ha egli nell’ira chiuse le sue compassioni? Sela.

Ĉu Dio forgesis indulgi? Ĉu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? Sela.

E ho detto: La mia afflizione sta in questo, che la destra dell’Altissimo è mutata.

Kaj mi diris: Tio estas mia aflikto, Ke aliiĝis la dekstra mano de la Plejaltulo.

Io rievocherò la memoria delle opere dell’Eterno; sì, ricorderò le tue maraviglie antiche,

Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.

mediterò su tutte le opere tue, e ripenserò alle tue gesta.

Mi meditos pri ĉiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.

O Dio, le tue vie son sante; qual è l’Iddio grande come Dio?

Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?

Tu sei l’Iddio che fai maraviglie; tu hai fatto conoscere la tua forza fra i popoli.

Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.

Tu hai, col tuo braccio, redento il tuo popolo, i figliuoli di Giacobbe e di Giuseppe. Sela.

Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. Sela.

Le acque ti videro, o Dio; le acque ti videro e furono spaventate; anche gli abissi tremarono.

Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuiĝis.

Le nubi versarono diluvi d’acqua; i cieli tuonarono; ed anche i tuoi strali volarono da ogni parte.

Nubegoj verŝis akvon, La ĉielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.

La voce del tuo tuono era nel turbine; i lampi illuminarono il mondo; la terra fu scossa e tremò.

La voĉo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj ŝanceliĝis la tero.

La tua via fu in mezzo al mare, i tuoi sentieri in mezzo alle grandi acque, e le tue orme non furon riconosciute.

Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj paŝosignoj ne estis videblaj.

Tu conducesti il tuo popolo come un gregge, per mano di Mosè e d’Aaronne.

Vi kondukis Vian popolon kiel ŝafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.