Psalms 73

Salmo di Asaf. Certo, Iddio è buono verso Israele, verso quelli che son puri di cuore.

Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

Ma, quant’è a me, quasi inciamparono i miei piedi; poco mancò che i miei passi non sdrucciolassero.

Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

Poiché io portavo invidia agli orgogliosi, vedendo la prosperità degli empi.

Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

Poiché per loro non vi son dolori, il loro corpo è sano e pingue.

Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

Non sono travagliati come gli altri mortali, né son colpiti come gli altri uomini.

Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

Perciò la superbia li cinge a guisa di collana, la violenza li cuopre a guisa di vestito.

Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

Dal loro cuore insensibile esce l’iniquità; le immaginazioni del cuor loro traboccano.

Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

Sbeffeggiano e malvagiamente ragionan d’opprimere; parlano altezzosamente.

Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

Metton la loro bocca nel cielo, e la loro lingua passeggia per la terra.

Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

Perciò il popolo si volge dalla loro parte, e beve copiosamente alla loro sorgente,

Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

e dice: Com’è possibile che Dio sappia ogni cosa, che vi sia conoscenza nell’Altissimo?

Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

Ecco, costoro sono empi: eppure, tranquilli sempre, essi accrescono i loro averi.

Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

Invano dunque ho purificato il mio cuore, e ho lavato le mie mani nell’innocenza!

Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

Poiché son percosso ogni giorno, e il mio castigo si rinnova ogni mattina.

Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

Se avessi detto: Parlerò a quel modo, ecco, sarei stato infedele alla schiatta de’ tuoi figliuoli.

Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

Ho voluto riflettere per intender questo, ma la cosa mi è parsa molto ardua,

Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

finché non sono entrato nel santuario di Dio, e non ho considerata la fine di costoro.

Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

Certo, tu li metti in luoghi sdrucciolevoli, tu li fai cadere in rovina.

Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

Come sono stati distrutti in un momento, portati via, consumati per casi spaventevoli!

Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

Come avviene d’un sogno quand’uno si sveglia, così tu, o Signore, quando ti desterai, sprezzerai la loro vana apparenza.

Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

Quando il mio cuore s’inacerbiva ed io mi sentivo trafitto internamente,

Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

ero insensato e senza conoscimento; io ero verso di te come una bestia.

Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

Ma pure, io resto del continuo con te; tu m’hai preso per la man destra;

Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

tu mi condurrai col tuo consiglio, e poi mi riceverai in gloria.

Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

Chi ho io in cielo fuori di te? E sulla terra non desidero che te.

Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

La mia carne e il mio cuore posson venir meno, ma Dio è la ròcca del mio cuore e la mia parte in eterno.

Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

Poiché, ecco, quelli che s’allontanan da te periranno; tu distruggi chiunque, fornicando, ti abbandona.

Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

Ma quanto a me, il mio bene è d’accostarmi a Dio; io ho fatto del Signore, dell’Eterno, il mio rifugio, per raccontare, o Dio, tutte le opere tue.

Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.