Psalms 44

Al capo de’ musici. Dei figliuoli di Core. Cantico. O Dio, noi abbiamo udito coi nostri orecchi, i nostri padri ci hanno raccontato l’opera che compisti ai loro giorni, ai giorni antichi.

Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

Tu con la tua mano scacciasti le nazioni e stabilisti i nostri padri; distruggesti dei popoli per estender loro.

Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

Poiché essi non conquistarono il paese con la loro spada, né fu il loro braccio che li salvò, ma la tua destra, il tuo braccio, la luce del tuo volto, perché li gradivi.

Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

Tu sei il mio re, o Dio, ordina la salvezza di Giacobbe!

Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

Con te noi abbatteremo i nostri nemici, nel tuo nome calpesteremo quelli che si levan contro a noi.

Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

Poiché non è nel mio arco che io confido, e non è la mia spada che mi salverà;

Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

ma sei tu che ci salvi dai nostri nemici e rendi confusi quelli che ci odiano.

Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

In Dio noi ci glorieremo, ogni giorno e celebreremo il tuo nome in perpetuo. Sela.

Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. Sela.

Ma ora ci hai reietti e coperti d’onta, e non esci più coi nostri eserciti.

Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

Tu ci fai voltar le spalle davanti al nemico, e quelli che ci odiano ci depredano.

Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

Ci hai dati via come pecore da mangiare, e ci hai dispersi fra le nazioni.

Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

Tu vendi il tuo popolo per un nulla, e non ti sei tenuto alto nel fissarne il prezzo.

Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

Tu ci fai oggetto d’obbrobrio per i nostri vicini, di beffe e di scherno per quelli che ci stan d’intorno.

Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

Tu ci rendi la favola delle nazioni, e i popoli scuotono il capo, quando si tratta di noi.

Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

Tuttodì l’onta mia mi sta dinanzi, e la vergogna mi cuopre la faccia

Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

all’udire chi mi vitupera e m’oltraggia, al vedere il nemico ed il vendicativo.

Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

Tutto questo ci è avvenuto. Eppure non t’abbiam dimenticato e non siamo stati infedeli al tuo patto.

Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

Il nostro cuore non si è rivolto indietro, e i nostri passi non si sono sviati dal tuo sentiero,

Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

perché tu ci avessi a fiaccare cacciandoci in dimore di sciacalli, perché tu avessi a stender su noi l’ombra della morte.

Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

Se avessimo dimenticato il nome del nostro Dio, e avessimo teso le mani verso un dio straniero,

Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

Dio non l’avrebbe egli scoperto? Poich’egli conosce i segreti del cuore.

Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

Anzi è per cagion tua che siamo ogni dì messi a morte, e reputati come pecore da macello.

Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

Risvegliati! Perché dormi, o Signore? Destati, non rigettarci in perpetuo!

Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

Perché nascondi la tua faccia e dimentichi la nostra afflizione e la nostra oppressione?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

Poiché l’anima nostra è abbattuta nella polvere; il nostro corpo aderisce alla terra.

Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

Lèvati in nostro aiuto, e liberaci, per amor della tua benignità.

Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.