Lamentations 3

Io sono un uomo che ha veduto l’afflizione sotto la verga del suo furore.

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

Egli m’ha condotto, m’ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Sì, contro di me di nuovo volge la sua mano tutto il giorno.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Egli ha consunta la mia carne e la mia pelle, ha fiaccato le mie ossa.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Ha costituito una cinta contro di me, m’ha circondato d’amarezza e d’affanno.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

M’ha fatto abitare in luoghi tenebrosi, come quelli che son morti da lungo tempo.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Egli m’ha circondato d’un muro, perché non esca: m’ha caricato di pesanti catene.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Anche quando grido e chiamo al soccorso, egli chiude l’accesso alla mia preghiera.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Egli m’ha sbarrato la via di blocchi di pietra, ha sconvolti i miei sentieri.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Egli è stato per me come un orso in agguato, come un leone in luoghi nascosti.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Egli m’ha sviato dal mio cammino e m’ha squarciato, m’ha reso desolato.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Ha teso il suo arco, m’ha preso come mira delle sue frecce.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

M’ha fatto penetrar nelle reni le saette del suo turcasso.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

Io son diventato lo scherno di tutto il mio popolo, la sua canzone di tutto il giorno.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Egli m’ha saziato d’amarezza, m’ha abbeverato d’assenzio.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

M’ha spezzato i denti con della ghiaia, m’ha affondato nella cenere.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

Tu hai allontanata l’anima mia dalla pace, io ho dimenticato il benessere.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

Io ho detto: "E’ sparita la mia fiducia, non ho più speranza nell’Eterno!"

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

Ricordati della mia afflizione, della mia vita raminga, dell’assenzio e dell’amarezza!

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

L’anima mia se ne ricorda del continuo, e n’è abbattuta dentro di me.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Questo voglio richiamarmi alla mente, per questo voglio sperare:

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

E’ una grazia dell’Eterno che non siamo stati interamente distrutti; poiché le sue compassioni non sono esaurite;

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

si rinnovano ogni mattina. Grande è la tua fedeltà!

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

"L’Eterno è la mia parte", dice l’anima mia, "perciò spererò in lui".

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

L’Eterno è buono per quelli che sperano in lui, per l’anima che lo cerca.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

Buona cosa è aspettare in silenzio la salvezza dell’Eterno.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

Buona cosa è per l’uomo portare il giogo nella sua giovinezza.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

Si segga egli solitario e stia in silenzio quando l’Eterno glielo impone!

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

Metta la sua bocca nella polvere! forse, v’è ancora speranza.

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Porga la guancia a chi lo percuote, si sazi pure di vituperio!

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

Poiché il Signore non ripudia in perpetuo;

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

ma, se affligge, ha altresì compassione, secondo la moltitudine delle sue benignità;

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

giacché non è volentieri ch’egli umilia ed affligge i figliuoli degli uomini.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Quand’uno schiaccia sotto i piedi tutti i prigionieri della terra,

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

quand’uno perverte il diritto d’un uomo nel cospetto dell’Altissimo,

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

quando si fa torto ad alcuno nella sua causa, il Signore non lo vede egli?

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

Chi mai dice una cosa che s’avveri, se il Signore non l’ha comandato?

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

Il male ed il bene non procedon essi dalla bocca dell’Altissimo?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

Perché il vivente si rammaricherebbe? Ognuno si rammarichi del proprio peccato!

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Esaminiamo le nostre vie, scrutiamole, e torniamo all’Eterno!

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

Eleviamo insiem con le mani, i nostri cuori a Dio ne’ cieli!

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

Noi abbiam peccato, siamo stati ribelli, e tu non hai perdonato.

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Tu ti sei avvolto nella tua ira, e ci hai inseguiti; tu hai ucciso senza pietà;

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

ti sei avvolto in una nuvola, perché la preghiera non potesse passare;

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

tu hai fatto di noi delle spazzature, dei rifiuti, in mezzo ai popoli.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Tutti i nostri nemici aprono larga la bocca contro di noi.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Ci son toccati il terrore, la fossa, la desolazione e la ruina.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

I miei occhi si sciolgono in rivi d’acqua, a motivo della ruina della figliuola del mio popolo.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

L’occhio mio si scioglie in lacrime, senza posa, senza intermittenza,

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

finché dal cielo l’Eterno non guardi e non veda il nostro stato.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

L’occhio mio m’affanna l’anima a motivo di tutte le figliuole della mia città.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Quelli che mi son nemici senza cagione, m’han dato la caccia come a un uccello.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

M’hanno annientato la vita nella fossa, m’han gettato delle pietre addosso.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

Le acque salivano fin sopra al mio capo, io dicevo: "E’ finita per me!"

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Io ho invocato il tuo nome, o Eterno, dal fondo della fossa;

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

tu hai udito la mia voce; non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, al mio grido!

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Nel giorno ch’io t’ho invocato ti sei avvicinato; tu hai detto: "Non temere!"

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

O Signore, tu hai difesa la causa dell’anima mia, tu hai redento la mia vita.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

O Eterno, tu vedi il torto che m’è fatto, giudica tu la mia causa!

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Tu vedi tutto il loro rancore, tutte le loro macchinazioni contro di me.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Tu odi i loro oltraggi, o Eterno, tutte le loro macchinazioni contro di me,

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

il linguaggio di quelli che si levano contro di me, quello che meditano contro di me tutto il giorno!

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Guarda! quando si seggono, quando s’alzano, io sono la loro canzone.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Tu li retribuirai, o Eterno, secondo l’opera delle loro mani.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

Darai loro induramento di cuore, la tua maledizione.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Li inseguirai nella tua ira, e li sterminerai di sotto i cieli dell’Eterno.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.