Job 8

Allora Bildad di Suach rispose e disse:

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

"Fino a quando terrai tu questi discorsi e saran le parole della tua bocca come un vento impetuoso?

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

Iddio perverte egli il giudizio? L’Onnipotente perverte egli la giustizia?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

Se i tuoi figliuoli han peccato contro lui, egli li ha dati in balìa del loro misfatto;

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

ma tu, se ricorri a Dio e implori grazia dall’Onnipotente,

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

se proprio sei puro e integro, certo egli sorgerà in tuo favore, e restaurerà la dimora della tua giustizia.

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

Così sarà stato piccolo il tuo principio, ma la tua fine sarà grande oltre modo.

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

Interroga le passate generazioni, rifletti sull’esperienza de’ padri;

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

giacché noi siam d’ieri e non sappiamo nulla; i nostri giorni sulla terra non son che un’ombra;

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

ma quelli certo t’insegneranno, ti parleranno, e dal loro cuore trarranno discorsi.

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

Può il papiro crescere ove non c’è limo? Il giunco viene egli su senz’acqua?

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

Mentre son verdi ancora, e senza che li si tagli, prima di tutte l’erbe, seccano.

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

Tale la sorte di tutti quei che dimenticano Dio, e la speranza dell’empio perirà.

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

La sua baldanza è troncata, la sua fiducia e come una tela di ragno.

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

Egli s’appoggia alla sua casa, ma essa non regge; vi s’aggrappa, ma quella non sta salda.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

Egli verdeggia al sole, e i suoi rami si protendono sul suo giardino;

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

le sue radici s’intrecciano sul mucchio delle macerie, penetra fra le pietre della casa.

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

Ma divelto che sia dal suo luogo, questo lo rinnega e gli dice: "Non ti ho mai veduto!"

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

Ecco il gaudio che gli procura la sua condotta! E dalla polvere altri dopo lui germoglieranno.

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

No, Iddio non rigetta l’uomo integro, ne porge aiuto a quelli che fanno il male.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

Egli renderà ancora il sorriso alla tua bocca, e sulle tue labbra metterà canti d’esultanza.

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

Quelli che t’odiano saran coperti di vergogna, e la tenda degli empi sparirà".

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.