Job 6

Allora Giobbe rispose e disse:

Ijob respondis kaj diris:

"Ah, se il mio travaglio si pesasse, se le mie calamità si mettessero tutte insieme sulla bilancia!

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

Sarebbero trovati più pesanti che la sabbia del mare. Ecco perché le mie parole sono temerarie.

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

Ché le saette dell’Onnipotente mi trafiggono, lo spirito mio ne sugge il veleno; i terrori di Dio si schierano in battaglia contro me.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

L’asino salvatico raglia forse quand’ha l’erba davanti? mugghia forse il bue davanti alla pastura?

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

Si può egli mangiar ciò ch’è scipito e senza sale? c’è qualche gusto in un chiaro d’uovo?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

L’anima mia rifiuta di toccare una simil cosa, essa è per me come un cibo ripugnante.

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

Oh, m’avvenisse pur quello che chiedo, e mi desse Iddio quello che spero!

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

Volesse pure Iddio schiacciarmi, stender la mano e tagliare il filo de’ miei giorni!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

Sarebbe questo un conforto per me, esulterei nei dolori ch’egli non mi risparmia; giacché non ho rinnegato le parole del Santo.

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Che è mai la mia forza perch’io speri ancora? Che fine m’aspetta perch’io sia paziente?

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

La mia forza è essa forza di pietra? e la mia carne, carne di rame?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

Non son io ridotto senza energia, e non m’è forse tolta ogni speranza di guarire?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Pietà deve l’amico a colui che soccombe, quand’anche abbandoni il timor dell’Onnipotente.

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Ma i fratelli miei si son mostrati infidi come un torrente, come l’acqua di torrenti che passano.

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

Il ghiaccio li rende torbidi, e la neve vi si scioglie;

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

ma passato il tempo delle piene, svaniscono; quando sentono il caldo, scompariscono dal loro luogo.

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

Le carovane che si dirigon là mutano strada, s’inoltran nel deserto, e vi periscono.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

Le carovane di Tema li cercavan collo sguardo, i viandanti di Sceba ci contavan su,

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

ma furon delusi nella loro fiducia; giunti sul luogo, rimasero confusi.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

Tali siete divenuti voi per me: vedete uno che fa orrore, e vi prende la paura.

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

V’ho forse detto: "Datemi qualcosa" o "co’ vostri beni fate un donativo a favor mio",

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

o "liberatemi dalla stretta del nemico, o "scampatemi di man dei prepotenti"?

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

Ammaestratemi, e mi starò in silenzio; fatemi capire in che cosa ho errato.

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Quanto sono efficaci le parole rette! Ma la vostra riprensione che vale?

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Volete dunque biasimar delle parole? Ma le parole d’un disperato se le porta il vento!

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

Voi sareste capaci di trar la sorte sull’orfano, e di contrattare il vostro amico!

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

Ma pure vi piaccia di rivolgervi a guardarmi, e vedete s’io vi menta in faccia.

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Mutate consiglio! Non vi sia in voi iniquità! Mutate consiglio, la mia giustizia sussiste.

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

V’è qualche iniquità sulla mia lingua? Il mio palato non distingue più quel ch’è male?

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?