Job 36

Poi Elihu seguitando disse:

Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

"Aspetta un po’, io t’istruirò; perché c’è da dire ancora a pro di Dio.

Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

Io trarrò la mia scienza da lontano e renderò giustizia a colui che m’ha fatto.

Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

Per certo, le mie parole non son bugiarde; ti sta dinanzi un uomo dotato di perfetta scienza.

Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

Ecco, Iddio è potente, ma non disdegna nessuno; è potente per la forza dell’intelletto suo.

Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

Ei non lascia viver l’empio, e fa ragione ai miseri.

Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

Non storna lo sguardo suo dai giusti, ma li pone coi re sul trono, ve li fa sedere per sempre, e così li esalta

Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

Se gli uomini son talora stretti da catene se son presi nei legami dell’afflizione,

Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

Dio fa lor conoscere la lor condotta, le loro trasgressioni, giacché si sono insuperbiti;

Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

egli apre così i loro orecchi a’ suoi ammonimenti, e li esorta ad abbandonare il male.

Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

Se l’ascoltano, se si sottomettono, finiscono i loro giorni nel benessere, e gli anni loro nella gioia;

Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

ma, se non l’ascoltano, periscon trafitti da’ suoi dardi, muoiono per mancanza d’intendimento.

Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

Gli empi di cuore s’abbandonano alla collera, non implorano Iddio quand’ei gl’incatena;

La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

così muoiono nel fior degli anni, e la lor vita finisce come quella dei dissoluti;

Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

ma Dio libera l’afflitto mediante l’afflizione, e gli apre gli orecchi mediante la sventura.

Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

Te pure ei vuol trarre dalle fauci della distretta, al largo, dove non è più angustia, e coprir la tua mensa tranquilla di cibi succulenti.

Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

Ma, se giudichi le vie di Dio come fan gli empi, il giudizio e la sentenza di lui ti piomberanno addosso.

Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

Bada che la collera non ti trasporti alla bestemmia, e la grandezza del riscatto non t’induca a fuorviare!

Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

Farebbe egli caso delle tue ricchezze? Non han valore per lui, né l’oro, né tutta la possanza dell’opulenza.

Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

Non anelare a quella notte che porta via i popoli dal luogo loro.

Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

Guardati bene dal volgerti all’iniquità, tu che sembri preferirla all’afflizione.

Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

Vedi, Iddio è eccelso nella sua potenza; chi può insegnare come lui?

Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

Chi gli prescrive la via da seguire? Chi osa dirgli: "Tu hai fatto male?"

Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

Pensa piuttosto a magnificar le sue opere; gli uomini le celebrano nei loro canti,

Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

tutti le ammirano, il mortale le contempla da lungi.

Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

Sì, Iddio è grande e noi non lo possiam conoscere; incalcolabile è il numero degli anni suoi.

Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

Egli attrae a sé le gocciole dell’acqua; dai vapori ch’egli ha formato stilla la pioggia.

Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

Le nubi la spandono, la rovesciano sulla folla de’ mortali.

Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

E chi può capire lo spiegamento delle nubi, i fragori che scoppiano nel suo padiglione?

Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

Ecco, ora egli spiega intorno a sé la sua luce, or prende per coperta le profondità del mare.

Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

Per tal modo punisce i popoli, e dà loro del cibo in abbondanza.

Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

S’empie di fulmini le mani, e li lancia contro gli avversari.

Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

Il rombo del tuono annunzia ch’ei viene, gli animali lo presenton vicino.

Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.